-49-

"Zeg het me Iris" zei hij. "Oke, nou ja, het is gewoon, je gaat alweer over anderhalve maand weg, en ehh" zei ik zachtjes, "Ik wil niet dat je gaat, ik kan niet zonder je."
"Ik kan ook niet zonder jou" zei Harry lief en zijn mondhoeken krulde omhoog. Zijn greep werd sterker en hij keek me aan. De vlinders in mijn buiken gingen te keer.



Er gingen 2 weken voorbij en ik mocht weer het ziekenhuis uit. Harry mocht met me mee want hij ging heel snel weer vooruit. We moesten nog wel rustig aan doen. Ik liep met krukken en Harry zat nog steeds in de rolstoel. We hielpen elkaar als het even niet goed ging.


2 weken later dus

Ik stond langzaam op en keek om me heen. Iedereen lag nog te slapen. Ik geeuwde en krabbelde moeilijk omhoog. Ik pakte de krukken die naast mijn bed stonden en drukte mezelf de lucht in. Zo liep ik naar de badkamer.
Even leunde ik op de ene kruk en maakte de deur open. Langzaam liep ik naar de spiegel. "He, bah, een bloedneus" zei ik zacht en keek in de spiegel. Ik wou een papiertje pakken. Alleen dat ging niet zo goed als verwacht. Ik gleed uit met de kruk. "Waah" gilde ik zachtjes. Ik viel op de grond waardoor je een doffe val hoorde. "Argh, niet nu" zei ik boos. Gelukkig deed mijn been geen pijn maar ik kon niet opstaan. Ik probeerde naar het bad te kruipen, dat lukte wel maar ik moest me ook opdrukken zodat ik een beetje omhoog kwam. Gelukkig lukte het wel. Maar ik slipte weg met mijn hand op de bad rand. Waardoor ik in het bad viel. "AHHH" gilde ik deze keer harder.
Daar lag ik dan, in het bad met mijn benen er nog uit. Het lag niet al te best. En ik kon ook niet omhoog komen. "Lindaaah" zei ik luid. Het duurde even voordat ze aankwam lopen. Ze stond in de deur post en leunde tegen de muur aan. Ze keek me slaperig aan. "Ehh, wil je even helpen" vroeg ik en wreef de haren voor mijn ogen weg. "Oke" zuchte ze. Ze liep naar me toen en stak haar hand uit. Ik pakte die goed vast en trok mezelf omhoog. "Dank je" zei ik lachend en zat op de badrand. "Zou je ook even mijn krukken willen geven?" vroeg ik. "Oke" zuchte ze alweer. Ze raapte mijn krukken op die op de grond lagen en gaf ze aan me.