- 034.

Louis Tomlinson.
Ik schoof mijn ogen langzaam open en wierp een korte blik op de wekker naast het bed. Het was inmiddels een uurtje of drie en ik keek even de kamer rond. Meteen viel mijn blik op het ozo herkenbare lichaam dat zichzelf in een stoel had gepropt en nu – met haar gezicht op het raam gericht – naar buiten staarde. Zonder ook maar iets te zeggen, hield ik haar in de gaten en probeerde ik haar niet uit het oog te verliezen, niet dat dat kon, ze leek helemaal in diepe gedachten. Haar haar hing soepel langs haar rug en ik wist meteen dat ze gedoucht had. Ook had ze een herkenbaar shirt en een nog herkenbare jogginsbroek aan. 'Zit je daar al lang?'
Haar lichaam schokte even en ze draaide zich met een ruk om. Ik ging overreind zitten en gebaarde naar het andere gedeelte van het bed, dat er eenzaam bijlag. Ze glimlachte liefjes en stond op, om vervolgens naast me te komen zitten. Ik zag hoe ze wat frutste met de onderkant van het iets te grote shirt – voor haar dan. Haar haar bedekte nu net haar gezicht. 'Sorry, ik had gedoucht en toen kwam ik erachter dat ik geen schone kleding had en ja, toen zag ik jouw koffer en Harry zei dat,-'
'Wil je alsjeblieft stoppen met je te verontschuldigen?' mompelde ik, terwijl ik even met mijn handen langs mijn ogen wreef en haar hand vervolgens pakte. 'We zullen moeten gaan shoppen.'
Haar ogen schoten naar de mijne en ik kon de verbazing in haar ogen lezen. 'Dat zou fijn zijn, want hoezeer ik je ook lief vind, deze boxer staat me niet.'
Ze trok haar shirt een beetje omhoog en in plaats van naar mijn boxer te kijken, viel mijn blik op de grote blauwe plekken die haar buik, heup en rug bedekte. Ze zat helemaal onder. Ze liet het shirt langzaam weer vallen, toen ze doorhad dat ik helemaal geen oog had voor mijn eigen boxer, die zij aanhad. Haar ogen zochten de mijne en ze had door dat ik me echt zorgen maakte om haar. 'Louis, im fine. Echt, ik heb mijn beste vriend terug, dat is alles wat ik wou. Ze doen niet eens pijn meer.'
Ik stelde haar poging op prijs, maar ik geloofde haar voor geen meter. Ze keek me even aan, boog voorover, drukte een kus op mijn wang en stond toen op, om haar mobieltje van de stoel te vissen.
'Oh Lou-lou, we moeten opschieten, de jongens staan op ons te wachten.' Ik knikte en stond ook op. Tijd om voor afleiding te zorgen, want hoe dan ook, we zouden haar de tijd van haar leven geven.

Amber Valentine.
Met Louis naast me wandelde ik door de gang. De jongens zouden beneden wachten en we zouden ergens naar toe gaan. Waar heen was een raadsel voor me, omdat de jongens kennelijk geen zin hadden om me te vertellen wat we zouden doen. Ik keek even opzij. Louis had, sinds hij mijn zij had gezien, geen glimlachje meer vertoond. Zijn gezicht stond vol zorgen en de wallen onder zijn ogen maakte me duidelijk dat hij amper geslapen had. Allemaal door mijn schuld. Ik voelde hoe zijn hand beschermend op mijn onderrug lag, toen we eenmaal bij de lift stonden en hij het knopje indrukte. Liefjes lachte hij naar me, toen hij doorhad dat ik even naar hem keek en ik glimlachte terug.
Nog geen vijf minuten later waren we al in de lobby en kwam er een klein blond jochie op me afgerend. 'AMBER, jij weet de verassing lekker nog steeds niet.'
Ik glimlachte even om Niall's enthousiaste gedrag en knuffelde hem kort. De andere jongens waren ook wel in voor een knuffel en toen we eindelijk allemaal uitgeknuffeld waren, wandelde we naar buiten. Ik hoorde Niall enthousiast tegen Zayn aanpraten over van alles en nog wat, terwijl Louis bij Harry liep en Liam een beetje beschermend naast me liep. Ik vond het allemaal heel lief, maar ik had geen bescherming nodig. hij kon me toch niet vinden, hij wist niet eens waar ik was. Toch?
'Bedankt dat ik met jullie mee mag.' Liam keek me even glimlachend aan, gaf me een korte knuffel – je weet wel, zo eentje waar hij even kort zijn arm om mijn schouder heen slaat en me dichter trekt – en liet me toen weer wat los. Ik was de jongens behoorlijk dankbaar dat ze me zomaar hadden meegenomen. Ik voelde me toch wel veilig en prettig bij hun, terwijl ik het enigste meisje was.
'Het is geen probleem, lieverd. We weten hoeveel je voor Louis betekent, we doen dit graag. Plus, je bent veiliger bij ons dan bij- anyways, we gaan leuke dingen doen vanavond! Get ready. Geloof mij, een beetje geluk kan je wel gebruiken, one direction is soms verschrikkelijk vermoeiend.'

ik wil niks horen over codes. anders ga ik streng worden en niets meer plaatsen, per reacties daarover.