Vertrouwen - 29

“Zo, zullen we maar beginnen?”, vroeg Yue, en ze haalde de blinddoek weg. Maar natuurlijk zag ik nog steeds niets, mijn ogen waren dichtgelijmd.
“Doet u die testen dan?”, vroeg ik verbaasd.
“Nee, ik moet je er voor klaar maken. Vrouwen mogen daar niet binnen met gewone kledij, ze moeten speciale ceremoniële kledij dragen”, legde ze uit.
“Oh”, zei ik verbaasd. Toen bedacht ik dat ze had gezegd dat vrouwen ceremoniële kledij moesten dragen. En mannen dan? “Maar, euh, vrouwen?”, vroeg ik aarzelend.
“Mannen moeten naakt binnen”, grinnikte ze. “Dat is al een eeuwenlange traditie. Oorspronkelijk moest iedereen naakt binnen, maar omdat de geestelijken altijd mannen zijn hebben ze besloten respect voor de vrouwen te tonen door hen toch iets te laten dragen.”
“Ah, zo”, knikte ik glimlachend.
“Maar kom, kleed je maar uit”, zei Yue me. Met wat hulp van haar, omdat ik de kleding die ik droeg nog niet gewend was, kleedde ik me gehoorzaam uit.
“Zo, en nu?”, vroeg ik, toen ik enkel mijn ondergoed nog aan had.
“Je ondergoed ook”, zei ze rustig. Ik moet een verbaasde blik getrokken hebben, want ze schoot in de lach. “Wees gerust, ik ben de enige die je kan zien hoor.” Ik begon te blozen, en deed langzaam mijn ondergoed uit. Meteen toen het uit was voelde ik hoe Yue iets over mijn schouders hing. Het leek een gewoon doek, dat behalve mijn schouders ook een deel van mijn rug en armen bedekte. Ik voelde hoe Yue het naar voren trok en vast maakte, zodat het me vooraan bedekte van mijn hals tot halverwege mijn buik. Ik voelde me al wat geruster. Vervolgens kreeg ik een wikkelrok aan, tot op mijn knieën. Ik rilde, ik had niet veel aan, zelfs in de vuurnatie droeg ik bijna altijd meer, en daar was het toch wel heel wat warmer dan op de Noordpool.
“Wees gerust, binnen is het heel wat warmer”, zei Yue me. Ik hoorde hoe ze iets oppakte en achter me neer zette. “Ga zitten.” Ik ging voorzichtig zitten. Het was best wel eng als je geen idee waarop je ging zitten en hoe hoog het was. Toen ik zat was ik opgelucht dat het een gewone stoel leek te zijn. Ik merkte hoe Yue achter me kwam staan en mijn haar begon te kammen. Hmm, ik vond het altijd zalig als mam dat vroeger deed, en Yue kon het even goed. Ik voelde hoe ze mijn haar vlocht en stevig rond mijn hoofd bond. Ik was er van overtuigd dat ik er best mooi uitzag, of toch op z’n minst mijn hoofd.