Hoofdstuk 22

“Hm dit is erg apart maar zouden jullie morgen de leerlingen kunnen begeleiden naar het perron zodat er minder leraren mee moeten. En ik wil dat jullie volgend jaar terugkomen om dit jaar over te doen.” Zegt Anderling. Ik knik en draaf weer rustig verder langs de kant. Ik wenk de anderen en ze komen naar me toe. “Komen jullie ik wil een bloemenkrans maken in het bos en dan nog even langs Hagrid.” Ze knikken en ik storm er vandoor recht het bos in. De anderen volgen me. Ik ga draven en we komen op een mooi bloemenveldje uit. Ik laat Sea halt houden en stijg af. Ik ga zitten en begin allemaal bloemen aan elkaar te vlechten. De rest komt er ook bij zitten. Draco gaat achter me zitten en Jill komt tegenover me zitten en Blaise gaat achter Jill zitten. Jill begint nu ook de bloemen te vlechten en na een uur hebben we allebei een mooie krans op ons hoofd. “Zullen we nu ook van die elvenjurkjes proberen te maken en voor de jongens een elvenpakje en voor de paarden ook nog een bloemenkrans?” Vraagt Jill. Ik knik blij en we beginnen meteen. We hadden de hele nacht gewerkt en onze haren geverfd maar we zagen er wel gaaf uit. In onze elfenpakjes klommen we op onze paarden en draafden terug naar Zweinstein. We reden langs het zwarte meer. En ik draafde het meer op en het water maakte mooie golven rond Sea en mij. Ik keek achter me en zag de rest met openmond naar me kijken. De golven werden steeds hoger en ik kon de rest niet eens meer zien en toen begonnen de golven licht te geven en voelde ik mijn oren puntiger worden en ik kreeg een normale huidskleur. Ik voelde hoe er weer bloed door mijn lichaam begon te stromen en toen begonnen de golven te zakken. Ik reed gauw naar de rest die me ongelovig aankeken. “Sky ben jij dat?” vroeg Draco voorzichtig. Ik knikte. “Wat is er gebeurd?” vroeg Blaise. “Ik weet het niet ik reed gewoon het water op. Wacht eens even we zijn nog nooit alleen het water op gereden we waren altijd met twee of meer. Misschien als jullie ook omstebeurt het water oprijden dan gebeurt er misschien hetzelfde.” Zeg ik langzaam. “Ik ga het meer op.” Zegt Draco vastbesloten. Hij draafde het meer op en daar kwamen de golven weer. De golven omsloten Draco en begonnen na een tijd weer te zakken. Toen Draco weer voor ons stond had hij puntige oren en had hij weer bloed door zijn lichaam stromen. “Nu jij Blaise.” Zei hij. ‘wat een mooie stem nog mooier dan die van een vampier.’ Dacht ik. Draco kwam naast me staan met Moon en met z’n allen keken we naar Blaise. De golven omsloten hem ook en toen ze weer zakten zag hij er net als Draco en mij uit. “Kom op Jill nu jij nog.” Zei hij. Jill draafde ook het water op en de golven omsloten haar ook. Nadat ze weer weg waren was ze net als ons ze had nu ook puntige oren en zag er nog mooier uit dan toen ze vampier was. “Wat zou er met ons gebeurt zijn dit kan namelijk niet zelfs niet met alle magie die wij kennen. We moeten Perkamentus spreken en wel nu meteen dus doe je mantel om en je kap op en zeg geen woord anders gaan ze vragen stellen.” Zeg ik ze.