Hoofdstuk 21

Als ik onze spullen heb ingepakt loop ik naar Draco toe en geef hem een zoen. “Denk je dat Blaise eindelijk zijn soulmate heeft gevonden?” vraag ik Draco. “Ik weet het niet maar ik hoop het wel voor hem. Kennen ze elkaar al lang?” “Ja al sinds ik op Beauxbatons zit aangezien zij ook een vampier is en ze gaat met ons mee als we in de vakantie gaan rondreizen door Amerika.” Zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan. ‘Oeps vergeten te vertellen’ denk ik. Kom je dan gaan we naar de grote zaal.” Vraagt hij me. Ik knik en sla mijn arm om zijn middel. Hij slaat ook zijn arm om mijn middel en zo lopen we naar de grote zaal. Als we er bijna zijn komen we Blaise en Jill tegen. Ze lopen precies hetzelfde als ons. We lopen met zijn vieren de grote zaal binnen en iedereen kijkt naar ons. Ze wijzen en fluisteren over onze eenhoorns. Als we zitten zie ik dat Jill nu ook zo’n ketting heeft. “Gefeliciteerd je bent nu officieel een lid van onze familie.” Zeg ik grijnzend tegen Jill. “Heb je trouwens je spullen al gepakt we vertrekken morgen naar Amerika nadat we de leerlingen naar het perron hebben gebracht.” Ze knikt. Als we onze bekers leeg hebben gedronken lopen we naar buiten en wrijven over onze kettingen. Er volgt een flits en daar staan ze dan. Allemaal een andere kleur. “Zeg Jill hoe heet die van jou eigenlijk?” Vraag ik haar. “ Ze heet Nature.” Ze is bruin. Ik Spoor Sea aan en ik galoppeer de binnenplaats af. Ik hoor hoe de anderen achter me aan stormen en algauw heeft Blaise me ingehaald. We galopperen recht op het zwarte meer af. Ik zie hoe de Blaise en Jill vaart minderen maar ik en Draco gaan gewoon door. We rennen zo het water op. En galopperen over het water. Ik zie hoe de leerlingen van Zweinstein samen met de leraren aan de rand van het meer staan. Ik galoppeer naar de rand en ga dan stilstaan voor Anderling. “Daar was Perkamentus dus mee bezig.”mompelt ze. “Is er wat mis Professor? Wij hebben Perkamentus zelf om hulp gevraagd omdat de kettingen begonnen te branden en we kwamen er zelf niet achter zelfs Hermelien niet. Maar dit zijn de paarden die onze ouders fokte aangezien we de enige familie waren die dat deden zijn we de enige met een eenhoorn die kan worden bereden net alsof je op een gewoon paard zit.” Leg ik haar uit.