Chapter twenty

Een paar uur later liggen we met z'n alle op de kamer van Selena. Het is helemaal. Ik weet niet wie er nog wakker is en wie er al slaapt. 'Is er nog iemand wakker?' Vraagt Chaz zacht.
'Ja, ik.' Antwoord ik zacht.
'Ik heb zin in actie. Denk jij wat ik denk?' Vraagt Chaz. Ik weet wel wat hij denkt. Hij denkt dat we wel gewoon even door het ziekenhuis kunnen gaan lopen en dan hoopt hij dat we bijna gesnapt worden of zoiets. 'Ja, Chaz, ik denk wat jij denkt. Zullen we gaan?' Vraag ik.
'Ja.' Zegt Chaz blij. Ik sta op en loop naar de deur van de kamer. Die nogal moeilijk te vinden is in het donker. Dan botst Chaz tegen me aan. 'Justin, ik denk dat ik je gevonden heb.' Zegt Chaz.
'Joh, je meent het? Droogkloot.' Zegt ik en Chaz begint te lachen.
'Ssst!' Sis ik.
'Sorry.' Zegt Chaz die zijn lach probeert in te houden. Ik open de deur en Chaz en ik verlaten de kamer. Langzaam lopen we door de gangen van het ziekenhuis. Opeens zie ik iets bewegen. Ik ga in een ninja-houding staan. 'Wat was dat?' Vraag ik.
'Wat was wat?' Vraagt Chaz.
'Ik zag iets bewegen!' Sis ik.
'Wat het een geest?!' Vraagt Chaz, die toch wel een beetje bang lijkt te zijn.
'Chaz.. Geesten bestaan niet!' Zeg ik.
'O.' Zegt Chaz.
'Chaz, je bent echt een droogkloot!' Zeg ik. Chaz begint te lachen.
'Wat is er zo grappig?' Vraag ik niet-begrijpend.
'Ik vind het woord droogkloot zo grappig.' Zegt Chaz. Ik begin dan ook te lachen. In eens valt er iets van glas op de grond. Chaz en ik beginnen te schreeuwen.