Chapter nineteen

Het meisje komt naast me zitten. Het is Maddison. Ik laat Ryan los en knuffel Maddison. 'Hoe wist je dat ik hier was? En hoe wist je dat ik hulp nodig had?' Vraag ik.
'Je beste en liefste vriendin.' Zegt Maddison.
'Selena?' Vraag ik. Maddison knikt.
'Ken jij haar dan?' Vraag ik.
'Nee, eigenlijk niet. Maar ze belde me met jou mobiel. Je had je mobiel in het ziekenhuis laten liggen. Jij was weg gerend en toen heeft ze in jou mobiel naar iemand gezocht die jou kon zoeken. En dat ben ik.' Zegt Maddison.
'Bedankt.' Zegt ik.
'Je moet mij niet bedanken, maar Selena.' Zegt Maddison.
'Ryan, Maddison. We gaan nu naar het ziekenhuis.' Zegt ik vast beraden. We staan op en lopen zo snel als we kunnen naar het ziekenhuis. We lopen het ziekenhuis binnen en lopen naar de kamer van Selena. Ik ga als eerst de kamer in. 'Selena?' Zeg ik.
'Justin!' Zegt Selena blij en ze wenkt me. Ik loopt naar haar toe en ze omhelst me.
'Ik dacht dat je me haatte!' Zegt Selana.
'Ik kan jou niet haten.' Zeg ik en tranen rollen over mijn wangen.
Ik laat Selena los en zie dat over haar wangen ook tranen rollen. Ik tover een glimlach op mijn gezicht en Selena volgt mijn voorbeeld. Dan tikt er iemand op mijn schouder. Ik draai me op. Het is Chris. 'Hoe durf je me hier achter te laten?' Probeert Chris serieus te zeggen, maar hij barst in lachen uit en omhelst me. Ik sla mijn armen op zijn middel. We laten elkaar weer los en ik drukt even snel mijn lippen om die van Chris. 'Ik wil dat jullie allemaal hier bij mij in het ziekenhuis komen slapen.' Zegt Selena. Iedereen knikt. Selena drukt op een knopje op haar bed, zodat haar dokter komt. De dokter komt de kamer binnen.
'Wat is er, Selena?' Vraagt haar dokter.
'Mogen mijn vrienden bij me slapen?' Vraag Selena met een pruillipje. Haar dokter glimlacht en knikt. Iedereen in de kamer tovert een glimlach op zijn gezicht.