Chapter Seven.

De volgende ochtend werd ik wakker naast een bruinharige jongen. Ik begon het koud te krijgen dus ging ik dichter bij hem liggen, ik hoorde dat hij zachtjes kreunde. Hij draaide zich om en ik keek in zijn mooie, groene ogen. "'Morgen, Louis." zei ik. "Mmmmm..." Hij lachte naar me. "Sorry, dat ik je heb wakker gemaakt, maar ik had het koud en ik wou warmte." "Haha, kom hier dan." Hij sperde zijn armen open en ik ging tegen z'n borst aanleunen. Zijn omhelzing was zo vol warmte dat ik terug in slaap viel en blijkbaar viel Louis ook terug in slaap. Ik hoorde dat zijn ademhaling rustiger en regelmatiger werd. Het was echt een zalig moment. Ik had me nog nooit zo veilig gevoeld bij een jongen. Maar het moment was van korte duur want na een halfuurtje slapen, kwam Niall ons al wakker maken. We stonden op en gingen naar de keuken waar iedereen al zat. "Je moest ze zien liggen, het leek alsof ze al jaren een koppel waren... Oh, hallo!" zei Niall. "Zijn wij de laatste?" vroeg Louis al geeuwend. De andere knikten, ik ging naar de kast en pakte de ontbijtgranen. Louis kwam vanachter mij, pakte mij bij m'n middel vast en nam de melk. "Wat gaan we vandaag doen, jongens?" vroeg Brunilda.