60~When will it be over?

Nu pas merkte ik wat ik aanhad, ik wist niet helemaal wie mijn kleren had veranderd, maar dit was niet de stijl van Rose of Alice en zeker niet van Bella of Esmee. Een kort zwart topje met lange mouwen, en strakke leren broek, blote schouders, linten aan mijn broek. Het deed me denken aan Jane, die heel goed wist wat mijn stijl was, en ...Leah. Stoere leah die altijd wel wist hoe ze een stel kleren moest stoer maken. ik glimlachte naar de Cullens, naar Aro en Marcus, -ik wist niet waar Caius gebleven was. Ik had het nog maar in mijn hoofd gehad, of ik keek naar Edward, ik had gehoopt dat hij toch mijn gedachten zou scannen.Het leek me logisch omdat ik de gevaarlijke oncontroleerbare nieuweling was. Edward keek...raar. 'Is er iets?' vroeg ik hem. Hij knikte. 'Ik hoor je niet.' mompelde hij zacht. 'Maar Alice kan je wel nog zien, Jasper kan je voelen...' mompelde hij zacht. 'Net zoals het is met Bella.' zei hij zacht. 'Zoiets kan toch niet. Ik bedoel, zelf als ik een gave had...' mompelde ik tegen Edward. Geen gave? oh, alsjeblieft, ga dat iemand anders wijsmaken zeg. ik keek rond, mijn blik viel op Emmett. 'Ik probeer niets wijs te maken, ik zeg gewoon hoe ik erover denk.' zei ik naar hem. Hij keek op, glimlachend. 'En daar hebben we Edward in de vrouwelijke versie.' mompelde Emmett. ik keek verbaast van hem naar Edward, die nu minder verbaast keek. "Hmm, Lily, probeer je te concentreren op Alice en zeg me wat je als volgende ziet gebeuren.' zei hij terwijl hij een stap naar voren zette. Ik fronste mijn voorhoofd, maar deed toch wat hij me vroeg. Ik zag mezelf, met een rood glinsterende gloed over me heen, met allerlei kleintjes rond me lopen; meisjes jongens, seth, Leah en Embry die erachter aan liepen. ik glimlachte bij die gedachte. 'Het is geen gedachte, het is datgene wat Alice niet kon zien omdat de wolven in de buurt waren, en jij kan het wel.' zei Edward zacht. 'Een spiegel dus?' vroeg Carlisle zacht. 'Te sterk, het lijkt alsof ze onze gaven inderdaad kopieert. maar ook versterkt.' zei Edward. 'Een versterkende Spiegel?' vroeg Aro zacht. 'En dat verklaard waarom Eleasar zijn gave bij haar zag, omdat ze toen ze mens alleen nog maar spiegelde, en nu versterkt ze het ook.' mompelde Carlise. Edward knikte. 'Ik kan me niet eens voorstellen wat er gebeurd als ze die kan gaan combineren.' zei Aro op een zachte fluistertoon. Ik keek met een ruk op. 'Ik ben niet meteen van plan om in een oorlogswapen te veranderen, vader.' zei ik met de nadruk op vader. ik hield me voor dat hij inderdaad mijn vader was, net zoals Marcus en Caius, en dat ik als een dochter voor hem was. En niet zomaar een deel uit zijn collectie, een wapen om in te zetten om zeker te zijn van de overwinning, een pion in zijn spel. 'Dat bedoelde ik niet, lieverd. Ik bedacht me gewoon hoe krachtig je bent.' zei hij zacht, maar ik merkte iets anders; onrust. Ik keek naar Jasper, en met een blik van zijn ogen -en een klein beetje rondneuzen in zijn hoofd- wist ik dat hij er op dezelfde manier over dacht als ik. Aro was bang dat ik me bij de Cullens zou voegen, dat ik zou proberen hem van de troon te stoten, dat ik -als ik een van de Cullens zou worden, als ze me toe lieten.- ik hem als mijn vijand zou aanzien. Ik vroeg me af hoe lang hij van plan was om nog te geloven dat Carlisle zijn plaats in wou nemen. Tot ik me het antwoord herinnerde; voor de rest van zijn leven, of tot de Cullens niet meer met zoveel waren. Ik zuchtte, en werd me daardoor plots gewaar van mijn keel, die verschrikkelijk brandde. Ik ademde nog eens in. 'ik denk dat ik beter eerst ga ontbijten.' zei ik zacht. Emmett grinnickte. 'Ontbijt gemist, het is tien voor twaalf.' mompelde hij lachend. 'Lunch, whatever. Gaat er iemand mee of moet ik mezelf redden?' vroeg ik nogal onbezorgd. 'Als je er geen probleem mee hebt.' mompelde Carlisle. Samen met hem zette ook Rose, Emmett en Jasper een stap naar voren. Ik probeerde met Edwards gave te merken hoe Aro en Marcus erover dachten. Dus ze laat haar "menselijkheid" voorop gaan, helemaal zoals Carlisle dat ook wou doen. Misschien... als test zou ik het zelf ook kunnen doen, maar dat brengt zoveel werk mee. Hoewel.. wel, ze is en blijft mijn kleintje, wat ze ook eet.Marcus was vredelievend, altijd al geweest, maar Aro dacht anders. Alleen Cullens die mee gaan jagen? Ofwel negeren ze hun eigen "idealen", ofwel heeft kleine Lily beslist om het andere pad te nemen. Wel, nieuwelingen zijn snel van het tegendeel overtuigt. 'Jane, zo'n belangrijk moment voor je jongste, daar moet een moeder toch wel bij zijn?' vroeg Aro zacht, maar geen van de Cullens, noch ik, noch Jane was voor de gek te houden. Aro zond haar mee, in de hoop dat ik toch een paar mensen de keel zou doorscheuren, zoals hij zo graag deed. Of omdat het een gewoonte zou worden.