-47-

"I love you to" zei hij hees en zachtjes. Er liep een traan over zijn gezicht. Hij greep mijn hand steviger vast. Ik veegde met mijn duim zijn traan weg. We keken elkaar een lange tijd aan in de ogen.


Opeens werd de deur langzaam opengemaakt. "Harry" vroeg Niall, "Harry, je bent weer wakker" zei hij en ik heb Niall nog nooit zo blij gezien. Hij liep snel naar Harry en gaf hem een knuffel. Ondertussen liet ik zijn hand weer los. Maar hij liet mij niet los. Hij keek me weer aan. "Love you" zei Harry hardop. "Awww, wat lief" zei Linda die naast Zayn stond. Ik draaide me om en keek naar haar. Zayn had zijn arm om haar middel geslagen. Mijn wangen werder rood en dat was goed te zien omdat ik nog steeds wit zag. De dokter kwam binnen. "Sorry, maar jullie moeten weg. Ze moeten rusten" zei hij. "Oh ok" zei Denise. Iedereen gaf ons nog een knuffel en liep weg.
"Meneer, mag Iris bij mij op de kamer slapen?" vroeg Harry zacht. Hij had nog pijn dus hij kwam niet zo goed uit zijn woorden. "Eigenlijk is dat verboden maar oke, omdat jullie het zwaar hadden mag het" zei de dokter. Hij haalde de verpleegster.
"Waarom eigenlijk?" vroeg ik. "Ik wil je iets vertellen" zei Harry en keek me aan. Zijn ogen leken bezorgd.