OO2.

Ik stap het pashokje weer uit, draai rond mijn as en pluk een beetje ongemakkelijk aan het shirt, dat net iets te groot uit was gevallen. Ze knikt toch meteen goedkeurend. "Het is beeldig bij je ogen." zwijmeld ze als ze recht in mijn kijkers staart, ze kan niet anders dan toegeven. Ze trekt het shirt wat rechter en duwt me dan weer het pashokje in. "Kopen zou ik zeggen." Dat zou ik ook zeggen, maar ik had helemaal geen geld op zak.
"Ik ben platzak, May." Ik voel hoe mijn kaken warm worden, ze betaalt zoveel voor me. Ik graai voor de zekerheid toch is door de zakken van mijn blauwe broek, helaas resulteerde dat enkel in een belachelijk zicht en wat broek-geflapper.
Ik deed mijn gewone shirt weer aan, met mijn jeansvest en stapte het hokje weer uit. "Het lijkt niet voor vandaag te zijn." zeg ik schouderophalend en ik geef haar het shirt terug.
"Het is maar 5 euro! Zo'n koopje laat je toch niet liggen?" ze kijkt me verontwaardigd aan, als ze blauwe-witte oogschaduw vond van een paar cent zou ze me ook nog dwingen dat te kopen.
Ik schudt mijn hoofd en draai mijn zakken komisch binnenstebuiten. Ze schudt geïrriteerd haar hoofd en haalt een briefje van 5 euro boven. "Vroeg verjaardagscadeautje." zegt ze snel en ze loopt naar de kassa. "Het 6de al?" vraag ik verward, voor mijn échte verjaardag krijg ik vast 50 shirts.
"Is het al nummer 6?" vraagt ze zichzelf nadenkend. Voor haarzelf graait ze een stel armbanden mee en ze legt het allemaal neer voor de neus van de kassier.
"7 euro alsjeblieft, jonge dame." zegt hij vriendelijk, met een knipoog naar May, ik been bij en kom naast haar staan.
"Oh, Hazza, doe normaal!" lacht ze terwijl ze hem op zijn arm mept.
"Ik doe normaal!" lacht hij terug, nu pas valt me op hoe een zwoele, zachte maar toch lage stem de jongen heeft.
"Hazza, dit is Lou. Louis dit is Harry." Ik knik afwezig naar de jongen. hij heeft chocolade-bruine krullen en blauw-groene ogen, een geslaagde combinatie. Hij vouwt het shirt nonchalant op en steekt het in een witte plastic-zak. "Zal je mooi staan." beaamt hij, hij kijkt naar boven. Als je naar boven kijkt, probeer je je dingen in te beelden of te herinneren. Beeld hij me in in dat shirt?
"Dankjewel." lach ik en loop dan voor May uit naar buiten. Ik snap niet waarom, maar dat was het vreemdste gesprek dat ik in een lange tijd gehad heb. Het had zo'n rare sfeer. Alsof hij recht door me keek.