Chapter sixteen

'Ik ken echt geen Justin.' Zegt Selena. Dit kan toch niet?
'Selena, alsjeblieft, als je doet alsof je me niet kent, stop er mee.' Zegt ik smekend tegen Selena.
'Ik ken je echt niet. En wil je nu alsjeblieft weggaan? Ik wil geen vreemde op bezoek.' Zegt Selena. Een zucht verlaat mijn mond en ik loop dan de kamer uit. Ik ga op een stoel in de wachtkamer zitten. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en begin te snikken. Dan komt Chaz naast me zitten. 'Justin, het komt wel goed. Later herinnert ze zich je wel.' Zegt Chaz
'Maar wat als dat nou niet gebeurd? En ik altijd vreemd voor haar blijf? Ik wil haar niet missen. Ik houd van haar.' Zegt ik.
'Dankjewel.' Zegt Chaz en hij haalt zijn mobiel uit zijn zak.
'Voor wat?' Vraag ik niet-begrijpend.
'Ik heb het opgenomen. Nu ga ik dit aan Selena laten horen. Hij staat op en loopt Selena haar kamer binnen. Ik ren zo snel als ik kan ook de kamer binnen. Chaz laat mijn opgenomen zinnen al aan Selena horen. Een zucht verlaat mijn mond.
'Ik deed alsof.' Zegt Selena dan tegen me.
'Wat?' Vraag ik.
'Ik deed alsof ik je niet kende. Hoe kan ik jou nou vergeten, Justin? Justin, het spijt me dat ik deed alsof.' Zegt Selena.
'Waarom deed je het?' Vraag ik.
'Geen idee. Eerst haatte ik het dat je homo bent, en dat je het met Chris hebt. Want ik houd van je, maar dan vriendschappelijk. Maar ik ben er nu achter dat je er zelf ook niets aan kunt doen dat je homo bent, want liefde kun je niet tegen houden. Maar ik ben wel blij dat je nog van me jou, ookal is het vriendschappelijk.' Vertelt Selena.
'Ja, maar dat hoefde je toch niet te doen alsof je me niet kende! Ik dacht dat ik je kwijt was!' Zegt ik, toch wel een beetje boos, tegen haar.
'Justin, toen jij zei dat je homo bent, dacht ik ook dat ik je kwijt was!' Zegt Selena boos terug.
'Ja, maar ik liet je niet expres denken dat je me kwijt was!' Zeg ik nog altijd boos en ik verlaat de kamer.