-44-

Opeens werd weer alles zwart voor mijn ogen. Het enige wat ik nog kon horen was de verpleegster die snel vroeg naar een dokter.


LIAM

"Wat is er?" vroeg ik angstig. Niall kwam naast me staan en luisterde mee. "Het is niet zo'n goed nieuws. Uw vriend Harry heeft een gebroken rib. Dat is al erg maar hij kan niet optreden over een maand. En er is nog een probleem." zei de dokter. Hij keek ons aan over zijn brilletje. "Wat is er dan nog meer" vroeg Niall bezorgt. "Ehm, Harry wilt niet wakker worden" zei de dokter meelevend. "WAAT" zei ik kwaad. Ik voelde de tranen komen maar ik hield ze in. Ik balde mijn vuisten en keek kwaad naar de grond. Niall sloeg zijn arm om me heen en kwam dichter tegen me aan staan. "Als u wilt kunt u even meelopen naar de kamer waar Harry nu ligt. "I-is hij dood?" stamelde Nial zachtjes. "Nee dat niet" zei de dokter. We liepen achter de dokter aan richting een kamer. Daar zaten Louis en Zayn al. Ik keek op en zag Harry in het ziekenhuis bed liggen. Zijn ogen dicht en rode wallen. Dat maakte duidelijk dat hij had gehuild. Louis en Zayn zagen ons en kwamen naar ons toe gelopen. Ze gaven ons een grote knuffel. Ik zag dat Louis en Zayn ook hadden gehuild. Ik liep naar het bed en ging zitten. Ik keek naar Harry die daar lag. Hij zat onder de schrammen en krassen. Ik voelde helaas een traan mijn ooghoek verlaten.


IRIS



Langzaam werd ik wakker. "Wat val jij vaak flauw zeg" grinnikte Denise. "Hallo, ben je er weer" zei Robbin lief. Ik keek slaperig haar richting op en zag haar staan. Ze controleerde een zakje met vocht. Ik volgde het draad wat eraan zat. "Je viel flauw want je had niet genoeg vocht" zei ze. "BLIEP BLIEP" klonk het. "Oh, ik moet gaan, bliep me maar wanneer er iets niet goed gaat" zei ze en ze liep weg.