Two Weeks For Fun or Not Tom Kaulitz 2.8

Gabriëlle pov
‘Gabriëlle.’
‘Het is me een genoegen Gabriëlle.’
Hij zegt het met een grijns alsof hij nog nooit iets zo grappig heeft gezien.
‘Is het goed als ik morgen de katten kom ophalen?’
‘Ik zal er zijn.’
Een harde hoest die volgde haalde de grijns af zijn gezicht.
‘Maar ik heb nog een vraag voor je gaat.’
‘Wat dan?’
Hij geeft niet meteen antwoord, laat zijn blik naar mijn boezem glijden en dan terug naar mijn gezicht.
‘Ben je je Bh verloren tijdens je klimpartij over de muur.’
Het schaamrood kwam terug naar mijn wangen gestegen en ik rechte mijn rug. Nu was het genoeg.
‘Ik ben blij dat je het amuserend vind Mr. Kaulitz.’
‘Je hebt geen idee hoe Gabriëlle.’
Lachend en hoestend zei hij het, met een ondeugende glinstering in zijn bruine ogen.
‘Ik ben weg.’
Ik had misschien ongelijk gekregen over de kat, maar ik had zeker geen ongelijk gekregen over hem. Hij was een arrogante, onuitstaanbare, vol van zichzelf…
Een zachte vloek onderbrak mijn opsomming van zijn vele tekortkomingen. Ik draai me om en kijk verbaasd hoe hij struikelde en neer viel. Vlug kniel ik bij hem neer, mijn afkeer verdween toe ik zag hoe bleek hij was en lag te rillen.
‘Mr. Kaulitz, gaat het?’
‘Ja.’
Sist hij. Zweet kwam op zijn voorhoofd tevoorschijn. Ik zet mijn hand op zijn hete voorhoofd, en hij keerde zijn hoofd weg.
‘U hebt flinke koorts meneer Kaulitz.’
‘Hou op met me zo te noemen in vredesnaam.’
Zijn hoofd keert zich naar me toe, zijn ogen bloeddoorlopen.
‘De naam is Tom.’
‘Oké dan Tom, je hebt hoge koorts. Je moet naar een dokter.’
‘Niets aan de hand.’
Hij grijpt zich vast aan het werkblad. Ik bied mijn hand aan, maar hij schud die af, krabbelde overeind en trok zich met zijn sterke spierarmen omhoog.
‘Je kan nu wel gaan.’
Hij kreunt zonder op te kijken.
Vlak naast hem staande voel ik de hitte en de afkeer van hem stralen.
‘Wat, net nu ik er zo van geniet om je te zien lijden?’
Het beven word erger.
‘Verdwijn alsjeblieft.’