-43-

Eindelijk was de regen over.
Opeens kwam er een dokter aangerend. "Kan ik ergens mee helpen?" vroeg hij en keek ons aan. "KIJK EENS GOED, WE HEBBEN SNEL HULP NODIG JA" zei ik kwaad.


IRIS

Ik werd wakker met enorme hoofdpijn. Langzaam opende ik vermoeid mijn ogen. Het eerste wat ik zag waren de hoofden van Liam en Niall. En de bezorgde gezichten van Denise en Jodie. "God zij dank, je bent wakker" zei Jodie. "Is alles goed Iris?" vroeg Niall bezorgd. Ik knikte, ik wou rechtop zitten maar ik werd tegengehouden door een grote steek in mijn buik. "Ahh" gilde ik en viel weer op het bed. "Waar ben ik?" vroeg ik en raakte in paniek. "Je bent in het ziekenhuis. Je was bewusteloos en je was ijskoud" zei Liam. Opeens ging er een deur open. "Liam Payne, kan ik u even spreken?" vroeg een dokter. "Natuurlijk, waarom?" vroeg Liam. Ik voelde mijn lijf trillen. "Liever niet hier" zei de dokter treurig. Liam liep samen met Niall de gang op achter de dokter aan.
Ik keek om en zag Elena en Linda op een stoeltje zitten. "W-waar is Harry?" vroeg ik angstig. "Hier in de buurt" zei Linda zachtjes. "Waar is hij!" zei ik iets luider. "Z-ze zijn hem aan het opereren" zei Elena. "WAT" schreeuwde ik. Ik probeerde op te staan en weg te rennen, ik wou weten hoe het met hem was. Maar ik werd tegen gehouden door de steek. "AHH" en ik viel weer achterover in het bed. Mijn hoofd bonkte doordat ik weer viel. "Jij geeft het niet zo snel op hé?" zei Denise plagerig. "Je moet uitrusten, ik weet haast wel zeker dat het goed gaat met Harry" zei ze rustig.
De deur ging weer open. Dit keer kwam een verpleegster met blond haar binnen gelopen. Ze duwde een karretje met eten erop. "Hallo, zo te zien ben je weer wakker, hoi ik Robbin" zei ze en liep naar me toe. "Hallo" zei ik zacht. "Weet je al wat er is gebeurd waarom je hier ligt?" vroeg ze. Ik schudde nee. "Oke, ik zal het je wel even vertellen," ze pakte er een stoel bij en drukte een knopje in waardoor mijn hoofd hoger kwam te liggen. "Jij en jouw vriend zijn door je vrienden opgehaald, jij lag een eindje naast jouw vriend. Je vrienden zagen je liggen. Je was spier wit en was ijskoud, en je been was gebroken. Je vriend Harry toch?" vroeg ze. Ik knikte. "wel, hij lag onder een boom, hij was ijskoud en spierwit, net zoals jou, maar hij lag dus onder een boom en had een gebroken rib." zei ze en keek me bezorgd aan. "WAAT, hoe is het met hem?" vroeg ik luid. Het leek even alsof ik weg viel uit mijn eigen lichaam. Alles stortte in.

Opeens werd weer alles zwart voor mijn ogen. Het enige wat ik nog kon horen was de verpleegster die snel vroeg naar een dokter.