Part 6

Hij trekt me omhoog en duwt me ergens heen. Ik had hier niet vaak genoeg gelopen om te weten waarheen, dus ik probeer de vreemde man te vertrouwen en laat me door hem leiden. Ik hoor een deur en dan duwt hij me naar buiten, de koude lucht in.
'Onthoud' fluistert hij vlug, 'niemand vertellen! Ik zal zo snel mogelijk contact met je opnemen.' De deur gaat dicht en ik sta alleen. Nee, niet helemaal alleen, ik realiseer me ineens dat ik Woof de hele tijd stevig in mijn hand had gehad.
Ik begin te lopen, Woof negerend die de andere kant op wil, waarschijnlijk naar huis. Ik geef een ruk aan zijn riem zodat hij voor mij op letn. Ik heb geen idee waar we heen lopen, maar dat is wel vaker het geval aangezien ik niks kan zien. Ik denk een tijd na over de dingen die de man me verteld heeft en of ik misschien toch ooit eerder van het begrip vampier heb gehoord, het komt me toch wel erg bekend voor. Dat was het! Sharon had het er ooit over dat ze met iemand naar een horrorfilm ging, over vampiers. Ze legde uit wat het was, en dat was niet heel positief. Zou de man uit de bibliotheek ook zo zijn? Ik probeer me te herinneren hoe ze de vampiers uit de film beschreef...
Leven van mensenbloed, moordlustig, overdag slapen/'s nachts wakker... De rillingen lopen over mijn rug terwijl ik Sharons beschrijving in mijn hoofd opnieuw afspeel. Dan wordt ik wakker uit mijn gedachten en bedenk me dat ik al een hele tijd aan het lopen ben. Ik druk op het knopje van mijn horloge, 'Negen uur'.
Negen uur al! Ik geef Woof de opdracht om me naar huis te brengen maar hij piept zachtjes, hij weet niet waar we zijn. Langzaam dringt het tot me door dat ik zo ver was gelopen dat zelfs Woof niet meer weet hoe hij thuis moet komen. En dat ik dus helemaal niet meer thuis zou komen, niet vandaag. Ik doe een paar stappen opzij tot ik een hekje voel en ik laat me erlangs omlaag, in het koude, natte gras zakken.