< 1 >

'Dat was een harde klap.' Ik draaide mijn hoofd opzij en voelde een pijnscheut door mijn nek. Ik had mijn hoofd net ver genoeg gedraaid om te zien dat de stem bij de jongen van de kluisjes hoorde, alleen had hij nu zijn capuchon af en zag ik zijn zwarte haren. 'Ik help je wel omhoog.' Hij bood zijn hand aan maar ik weigerde het aanbod. Wat was er gebeurd? In vage beelden zag ik de koplampen weer voor me. 'Ben jij degene die me heeft aangereden? En waarom heb ik niets, afgezien van mijn zere nek?' Ik had verwacht dat ik een gebroken been of een hersenschudding zou hebben, maar ik had nergens echt last van.
'Nee, ik ben niet degene die je heeft aangereden. En als je met niets dat bedoelt...' Hij wees naar de plek waar ik net had gelegen. Ik keek achter me. Het leek of mijn hart stopte met kloppen en ik voelde een misselijk gevoel opkomen. Waar ik een paar seconden geleden nog had gelegen, lag nu mijn levenloze lichaam met een uitdrukkingsloos gezicht dat in het niets staarde. 'Wat is...' Ik kroop achteruit, stond wankelend op en keek hem met een bange, vragende blik aan. 'Luister,' zei hij met een rustgevende stem, 'je bent net aangereden, niemand zou zoiets hebben overleefd maar voor een over andere reden ben je hier gehouden waar we nog achter moeten komen.
Ik kruisde mijn armen over elkaar heen en keek hem met een arrogante blik aan. 'Ik snap het al. Ik heb jou iets aan gedaan en je wilt me op deze zieke manier en misselijke grap met me uithalen omdat je wraak wilt. Ik weet niet hoe je het doet... maar je doet het. Ik ken je niet, ik weet niet hoe je heet. Waarom zou ik jou moeten geloven!'
De jongen haalde een mes tevoorschijn en ik deed automatisch een paar stappen achteruit. Hij stak zijn handen omhoog als teken dat hij niets zou doen, met het mes maakte hij een snee in zijn onderarm. Met grote ogen keek ik naar de snee die langzaam als sneeuw voor de zon verdween. Ik keek hem met betraande ogen aan. Hij maakte geen grap, ik was echt aangereden. Ik wou nog wat zeggen maar in plaats van praten barstte ik in tranen uit. Ik voelde hoe hij zijn armen om me heen sloeg en over mijn rug een wreef om me te troosten.
'Het komt allemaal goed, echt waar, ik heet trouwens Patch.'