036

Samen met Draco zit ik in de kamer van hoge nood. We waren bijna betrapt door Vilder toen we naar hier kwamen, maar door één of andere manier hebben we hem kunnen afschudden. Ik heb Draco beloofd om hem te helpen om de kast te maken. Het is voor mijn vader, en dan heb ik nog een uitvlucht om met alleen met hem te zijn.
'Lukt het een beetje, Draco?' Vraag ik bezorgd. Hij pakt een appel uit zijn tas die hij mee heeft gesjouwd en legt hem in de kast. Hij sluit de deur en wacht een tijdje. Daarna doet hij de deur terug open en de appel is verdwenen. Met een glimlach op zijn gezicht sluit hij terug de deur. Maar als hij de deur terug opent, ligt er maar een halve appel in de kast.
'Verdomme!' Roept hij terwijl hij de deur met een klap terug toe slaagt.
'Het is niet erg, Draco. Het lukt wel.' Beur ik hem op. En gelukkig lukt het. Hij pakt mijn hand terug vast en sleurt me mee naar de deur.
'Ik denk dat we maar beter gaan slapen.'
Samen lopen we door de gangen van het kasteel. Na een tijdje splitsen onze wegen en nemen we afscheid.
'Tot morgen, Draco. Slaapwel.' Ik zie Draco twijfelen maar na een tijdje buigt hij zich voorover en geeft me een kusje op mijn wang.
'Slaapwel Alexis.' fluistert hij in mijn oor en hij loopt snel verder. Met een glimlach loop ik ook terug naar mijn kamer. Stilletjes open ik de deur en sluip ik naar de badkamer. Maar tot mijn verbazing is niemand hier. Ik kijk nog eens beter naar het bed van Hermione maar neen, ze ligt er niet.
De volgende ochtend word ik al vroeg wakker. Ik kijk opzij en zie Hermione en Ginny nu wel liggen. Ik loop naar het raam en doe de rol omhoog.
'Alexis, ik probeer te slapen!' Roept Ginny slaperig.
'Komen jullie mee ontbijten?' Zeg ik lachend.

Samen met Hermione kom ik aan in de eetzaal. Harry en Ron zitten er al. En Ginny wou nog even uitrusten.
'Waar waren jullie gisteren heen? Toen ik in de slaapkamer kwam waren jullie er niet.'
'Oh, we waren, euh, bij Dumbledore.' Stamelt ze. Ik wou er nog wat op zeggen maar ik loop recht tegen een jongen op.
'Oh, oops sorry.' Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Draco. Ik, en Hermione blijkbaar ook, hadden een hele preek verwacht maar integendeel, hij leek juist blij te zijn.
'Het geeft niet, Alexis.' Zegt hij met een glimlach.
'Wat heeft hij toch de laatste tijd?' Zegt Hermione als Draco weg is. Ik haal grijnzend mijn schouders op. 'Toen we hem gisterenavond tegenkwamen op de gang heeft hij geen enkele opmerking gemaakt. Hij liep enkel te grijnzen en liep toen verder.' Lachend met Hermiones blik ga ik aan onze tafel zitten.