-39-

"DAT KIND IS WEG" zei ik en sprong uit bed. Snel Sprong Linda ook uit bed en klede zich heel snel aan. "Ik ga naar de jongens" zei ze snel en rende naar hun kamer.



LINDA

Als een gek klopte ik op de deur. Al snel werd er opengedaan door Louis die me moe en boos aankeek. "WAAR IS HARRY" schreeuwde ik. Door mijn geschreeuw werd de rest ook wakker. Maar voordat Louis kon antwoorden stormde ik al de kamer in. "Wat is er Linda?" vroeg Niall slaperig. "Iris is er niet, ze heeft de reserve sleutel mee van de kamer en ze heeft haar badjas mee" zei ik haastig. "Maar Harry is er gewoon hoor" zei Liam en hij stapte uit bed. Hij liep naar Harry's bed en trok de deken er een beetje vanaf. "Waar is Harry?" vroeg Liam geschrokken. "Is hij niet hier dan?" vroeg Zayn die naar me toe kwam lopen. Snel trok Niall zijn kleren aan en rende weg. Snel rende Louis hem achterna. Toen de jongens weg rende kwam Jodie naar binnen. "Ehh, Linda?" vroeg ze nog half slaperig. Ze stond daar in de deur opening met een kort broekje aan en een t-shirt en een badjas erover heen. "Ja" vroeg ik en draaide me naar haar om. "Iris neemt niet op, en het stormt buiten" zei ze en keek me bang aan.


IRIS


Ik zat daar nog steeds huilend in een gedoken met de jas van Harry om me heen. Harry zat strak tegen me aan met zijn armen om me heen. Ondertussen begon het te regen. Heel hard te regenen. We zaten tegen de rots aan die ons een beetje bescherming gaf. Het onweer was precies boven ons. Ik was nog nooit zo bang geweest. Ik voelde Harry's hart ook te keer gaan.
Naast ons stond een oude boom die bijna zou omvallen. Maar mijn nachtmerrie kwam uit.

"KRAAAAAAAK" weerklonk het door de lucht. Geschrokken keken we op en zagen de boom langzaam naar beneden vallen.
"HARRRRRRY!!!" schreeuwde ik en keek huilend om naar de boom die was omgevallen.