Chapter Nineteen,

Elise's pov

'Hey Elise, we hebben je gemist.' Ik raak in shock. Noway, dat ze hier kunnen zijn. Hoe weten ze het? Van Rosanne? Nee, dat zou ze niet doen. 'Wat doen jullie hier?' vraag ik. 'We hebben onze contacten.' zegt de vrouw. 'We hebben je gemist.' zegt ze weer. Ik lach sarcastisch. 'Ha! Oke, en hoeveel jaar heb ik jullie al niet meer gezien, mam?' Ze kijkt me aan. 'Hoe bedoel je, schat?' 'Waar was je al die tijd?' Ik wilde wegrennen, of in elk geval de deur dichtgooien. 'Elise? Wat is er?' hoor ik Harry achter me vragen. 'Niets.' zeg ik snel. Ik doe een stap achteruit en gooi de deur dicht. 'Het was niets.' ik loop langs hem heen en ga naar

'Elise?' hoor ik achter de deur. Het is Harry. 'Ik moet je spreken.' 'Kom maar binnen, hoor.' zeg ik droog. Hij deed de deur open en liep naar binnen. 'Ik weet dat het je moeder was.' ik schrok. 'En ik kan zien dat je haar niet wilt zien. Maar ik wil alleen weten waarom niet.' hij gaat op mijn bed zitten. Ik ga naast hem zitten. 'Ik was negen toen ze opeens weg was. Mijn zussen en ik zaten thuis toen ze smste dat ze niet meer terug kwam.' Harry deed zijn arm om me heen. 'Ik snap ook niet waarom ze nu opeens terug is. Ze is echt een vaag persoon...' zei ik droog. Harry begon zachtjes te lachen. 'Wie was die man eigenlijk?' vroeg hij serieus. 'Ohja, dat is Johan. Mijn stiefvader. Een lul. Maar hij is rijk en daar valt mijn moeder tegenwoordig op.' 'Gelukkig heb jij een betere smaak.' plaagt Harry me. Ik knik. Harry staat op en loopt naar de radio. Hij drukt op een knop en een mooi liedje komt uit de boxen. Hij loopt weer naar mij en ik kijk hen vragend aan. 'Mag deze dans?' vraagt hij bekakt en maakt een kleine buiging. Ik knik. 'Het is me een eer.' ik sta op en hij pakt mijn hand. Zo dansen we de kamer door. Het gaat niet vlekkeloos, want ik stap zo'n vijf keer op zijn voet waardoor hij drie keer bijna valt. Het liedje is afgelopen en we stoppen met dansen. Hij trekt me dicht bij zich en geeft me een kus op mijn wang.