Egoisme [02]

ze veegde haar mond af toen ze vol zat. Het zou voor haar makkelijk worden vanavond, ze had al genoeg gegeten dus ze hoefde niet meer daarvoor te kijken.
het enige waar ze zich die avond op hoefde te concentreren was haar taak, het doel waarom ze hier in de eerste plaats was, soortgenoten vinden. het leek met de dag meer onmogelijk te worden, ze was er haast van overtuigd dat ze nooit een andere weerwolf zou vinden.
ze was al 5 keer veranderd onder de volle maan sinds ze was veranderd. de tijd voor haar veranderin was in haar hoofd een groot zwart gat. ze wist niet wie haar familie was, door wie ze was veranderd of waar. maar een ding wist ze nu. het leven van mensen stond haar niet aan.
ze was een paar weken rondom mensen gebleven en had wel een aardig beeld van mensen. ze waren egoïstisch en onbetrouwbaar. ze kon het niet uitstaan hoe mensen elkaar ondeling veraadde om er beter van te worden, hoe ze elkaar behandelde, dat ouders hun kinderen verwaarloosde en mishandelde, hoe mensen elkaar gewoon niet hielpen.
Ze was ergens blij dat ze anders was, dat ze niet in zo'n afschuwelijke samenleving leefde.
er waren tijden dat ze mensen wou veranderen om haar gezelschap te houden, maar als mensen al egoïstisch waren, hoe egoïstisch is het dan om iemand te veranderen puur voor gezelschap? nee. ze zou niemands leven van hem of haar afnemen voor haar eigen welzijn. ze zou gewoon weerwolven vinden. ze zou eerlijk tegen ze zijn, ze vertrouwen, beschermen en vertrouwen.