005

"Hoooi," roep ik door het huis heen. Nadat ik mijn broodtrommel uit mijn tas heb gehaald gooi ik mijn tas in een hoek van de woonkamer. Pas dan merk ik op dat mijn broodtrommel nog vol zit. Shit! Helemaal vergeten! Gelukkig is er blijkbaar niemand beneden. Ik loop naar de prullenbak toe en wil net mijn brood weggooien als ik bedenk dat dat niet het slimste plan is. Iemand hoeft dan alleen maar de prullenbak open te doen en ze zullen gelijk de boterhammen zien. En ik denk niet dat mijn ouders dat zo leuk zouden vinden. Snel ren ik naar de grijze bak die buiten staat, gooi alles in een keer weg en ren weer naar binnen. "Samantha?" Net op dat moment komt mijn moeder de hoek om. Zo onopvallend mogelijk schuif ik mijn broodtrommel op het aanrecht. "Hoe was school?" Ik haal opgelucht adem; ze heeft niks gemerkt. "Ach ging wel... Gewoon, standaard.” Ik wacht op een reactie, maar mijn moeder loopt gewoon verder, en doet bijna alsof ik niks gezegd heb. Ik haal mijn schouders op, pak mijn tas en loop naar boven. Dan niet, denk ik bij mezelf.