Chapter eleven

Het is stil. We zeggen allebei niets. 'Gaat het?' Met die zin verbreek ik de stilte. Nog een zucht verlaat Chris zijn mond. 'Ik weet het niet.' Antwoord Chris. Hij legt zijn handen op zijn buik. Ik pak een van zijn handen vast. Chris knijpt even in mijn hand. Ik begin een beetje te blozen. Gelukkig kan Chris het niet zien. Nog een zucht verlaat de mond van Chris. 'Oke, genoeg. Ik word er gek van.' Zeg ik. Ik laat Chris zijn hand los en sta op.
'Sorry.' Zegt Chris en hij gaat recht op zitten. Ik ga op mijn knieën voor hem zitten en leg mijn handen op Chris zijn knieën.
'Chris, wat is er?' Vraag ik aan Chris en ik kijk hem bezorgd in zijn ogen aan.
'Beloof je dat je niet boos word?' Vraag Chris.
'Ik kan niets beloven.' Zeg ik eerlijk.
'Ik heb een vriendin, want dan denkt mijn familie dat ik gewoon hetero ben. Want ze willen niet accepteren dat ik homo ben.' Ratelt Chris aan een stuk door. Ik voel woede in me opkomen, maar veel meer verdriet. Ik sta op en loop weg. Ik kom Maddison tegen. 'Hey, hoe gaat het?' Vraagt Maddison vrolijk. Ik zeg niets en loop gewoon door. Ik ga de school binnen en ga naar de gang waar je huiswerk kunt maken. Ik ga zitten en staar naar buiten. Niet veel later komt Chris de gang in. Ik kijkt even naar hem en sta ik op. Ik wil de gang uit lopen, maar Chris pakt mijn pols vast. 'Justin, het spijt me.' Zegt Chris.
'Had je het me niet eerder kunnen vertellen?' Vraag ik.
'Dat wilde ik doen, echt waar. Maar ik was bang dat je zou reageren zoals je nu ook doet.' Zegt Chris. Waarom reageer ik zo? Chris was eerlijk en ik word boos?
'Het spijt me. Ik had niet zo stom mogen reageren.' Zeg ik.
'Het geeft niet. Ik had het gewoon eerst uit moeten maken met mijn vriendin. Ik ga haar nu bellen en haar vertellen dat het uit is.' Zegt Chris. Hij pakt zijn mobiel en loopt dat even weg. Even later komt hij terug.
'En?' Vraag ik.
'Het is uit met haar.' Zegt Chris. Hij tovert een glimlach op zijn gezicht en knuffelt me.