054~

Tom slofte naar beneden, achter mij aan. HIj wou meteen beginnen met eten maar ik tikte hem op de vingers, letterlijk. HIj keek verbaast op naar me op. 'Je kan op zijn minst wachten tot Bill hier ook is.' zei ik strenger dan ik eigenlijk bedoelde. 'Maar dat duurt eeuwen.' klaagde hij. Ik hield voet bij stuk, en eigenlijk kon hij niet tegen me op. Hij wachtte, maar alleen maar omdat ik letterlijk hem op de vingers tikte als hij het ook maar waagde om te proberen om zijn eieren op te eten. Bill kwam uiteindelijk na meer dan twintig minuten naar beneden. Tom zuchtte en viel aan op zijn eieren. Bill vond dat Tom overdreef, maar ik had ook verschrikkelijke honger. 'Wat doen we nog vandaag?' vroeg ik de jongens. Tom keek amper op van zijn bord. Ik duwde met mijn voet tegen zijn been. 'Kweenie, iemand ideetjes?' vroeg hij met een mond vol eieren. 'Misschien Kunnen we een film bekijken, en daarna pizza bestellen.' Stelde Bill voor. 'Met popcorn!' riep Tom uit. Ik glimlachte toen hij mijn hand nam. Hij trok me dichter en kuste me, waardoor ik nog meer ging glimlachen. Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar Bill. Hij keek niet meer vertwijfeld zoals eerder, niet depresief of Stil. Hij keek alsof hij medelijden had met mij of Tom. Alsof dit zowat het ergste was dat kon gebeuren. Tom liet me los en liep om een tweede portie eieren. Het verbaasde me niet, ik had op voorhand een extra portie voor hem klaar gemaakt. Ik deed alsof ik niet merkte dat hij in zijn weg naar het fornuis, een flinke stamp gaf tegen Bill of zijn stoel, waarna Bill weer even vrolijk deed als daarvoor. Maar aan zijn ogen zag ik de leugen. Hij hield zijn treurige blik alleen maar verborgen, want ik wist dat het allemaal maar Fake was.