052~

'Ben je nu boos?' vroeg ik op een zielige, zachte manier.
Tom zuchtte. 'Ik kan niet boos zijn op jou, kleintje.' mompelde hij zacht. 'Want dat zou je verdrietig maken, en ... ik wil niet dat je verdrietig bent. Want dan zou ik verdrietig worden.' mompelde hij op een kinderlijke toon. Ik rolde met mijn ogen. 'het zou me meer verbazen als je er ook maar iets van meende.' zei ik, Tom glimlachte. Hij nam mijn hand en verstrengelde onze vingers. een beetje later haalde ik ook mijn camera uit. Foto's van tom en ik. Mochten we de rest van ons leven samenblijven -iets wat ik betwijfel- zou het best grappig zijn om een foto te hebben van toen je 12 -Tom natuurlijk 16- was en toen al samen. Dan zouden we eigenlijk onze hele levens lang bijna tegen elkaar geplakt hangen. Tom en ik moesten met onze verstrengelde handen samen in slaap gevallen zijn, zoals hij voorspeld had.Ik werd als eerste wakker, zoals altijd. Tom was meer het type dat het liefste tot 12 uur in zijn bed zou blijven liggen. Ik plaatste snel een kusje op zijn mondhoek, op zijn piercing en sloop dan naar beneden om eieren te bakken. Ik herinnerde me mijn belofte aan Simone nog. Bill was blijkbaar ook nog aan het slapen. Ik maakte ontbijt voor ons 3en, en ging de jongens pas wakker maken toen alles al klaar stond, en de eieren bijna klaar waren. Bill eerst. Ik maakte hem wakker, ook al kreeg ik daardoor 2 kussens tegen mijn arme hoofdje. Ik boog me over hem heen. 'Bill, je hebt 2 seconden om uit bed te komen en anders word je verschrikkelijk nat.' zei ik dreigend. Hij nam plots mijn haar plukje vast en rook eraan. 'Je hebt Toms Shampoo gebruikt.' zei hij, het klonk beschuldigend. Nog iemand die het rook, straks zou Simone het ook nog ruiken en denken dat we samen gedoucht hadden. Ik plaatste mijn handen in mijn zij. 'Jah, als jij met de mijne gaat lopen.' zei ik op diezelfde beschuldigende toon. 'Ik ga er niet mee lopen, ik was me ermee.' zei Bill slaapdronken. Ik rolde met mijn ogen.