- 024.

Louis Tomlinson.
'Ik vind haar aardig!' mompelde Niall, terwijl we met de boodschappen in onze handen weer terug wandelde naar huis. Niall had eindelijk besloten dat hij niet perse hoefde te kiezen tussen de snoep en had ze toen allebei maar aangeschaft. 'Waar ken je haar van?'
'Ze is mijn ex-vriendin.' mompelde ik, terwijl ik snel de boodschappentas in mijn andere hand gooide en even mijn vrije hand in de lucht wapperde. De boodschappen waren redelijk zwaar. Ik had het leuk gevonden om Hannah weer te zien, ze was ook mijn eerste echte vriendin geweest. We hadden een bijzondere tijd samen gehad. Niall zuchtte even en keek me aan.
'En waarom ging het uit?' Niall, die zelf een vriendinnetje had in Ierland, leek maar niet te snappen dat sommige stelletjes gewoon niet altijd bij elkaar konden blijven. Met wat voor reden dan ook. Ik wist dat hij dol was op zijn vriendin en ze waren dan ook schattig bij elkaar, maar ik was er van overtuigd dat ze niet voor eeuwig bij elkaar zouden blijven. Net zoals Hannah en ik dat ook niet deden.
'Omdat ik verliefd was op iemand anders en het niet eerlijk zou zijn om bij haar te blijven en haar voor te liegen.' antwoorde ik eerlijk. Het was de beste keus die ik destijds had gemaakt om Hannah te vertellen dat onze relatie over was. Het was alleen jammer dat ik nooit echt gevochten had voor Amber en haar nu dan ook kwaad was. Niall knikte even.
'Het was Amber, he?' vroeg hij nu en onbewust, maar meteen, knikte ik. Ik had niet verwacht dat Niall dat door zou hebben en hij grijnsde. 'Ik ben dan wel kinderachtig, maar niet dom. Ik zie ook wel hoe je naar haar kijkt, hoor. Iedereen ziet hoe je naar haar kijkt.'

'HET PAST NIET, HET PAST GEWOON NIET, MIJN LEVEN IS OVER.' hoorde ik Harry schreeuwen, zodra we binnen wandelde en ik lachtte. We moesten over een week alweer terug naar Londen om vanaf daar vervolgens aan onze tour te beginnen. One Direction had zich behoorlijk ontwikkeld en we zouden nu het land doortrekken om onze cd te promoten en op te treden voor onze fans. Deze paar weken in mijn huis, waren als een soort vakantie.
Harry, die natuurlijk zijn hele kledingkast had meegenomen, was nu alvast begonnen aan zijn koffers en leek er nu dus behoorlijk veel last van te hebben. Zayn, die echt niet verrast leek door Harry, hing nonchalant op de bank en staarde naar de televisie. Liam was boven en probeerde Harry te helpen met zijn kleding-probleem. 'Eigenlijk, vind ik dat je haar gewoon moet bellen.'
ik keek Niall aan. We waren door gewandeld naar de keuken en ik plantte de boodschappentas op het keukeneiland. Niall volgde mijn voorbeeld en besloot toen op het keukeneiland te gaan zitten.
'Wie moet ik bellen?' vroeg ik hem nu. Een beetje in de war, aangezien we het over Amber en Hannah hadden gehad. Niall glimlachte en hielp me ondertussen met het uitpakken van de boodschappen.
'Hannah natuurlijk! Ik zag hoe ze naar je keek. Ze mist je, en ik denk, dat jij haar ook wel mist!'
Ik zuchtte even en dacht stevig na, misschien moest ik toch maar even bellen. Amber liet ook niks van zich horen, maar ik deed ook niet echt mijn best om haar op te zoeken ofzo..
'Zou je het voor me op willen ruimen?' vroeg ik hem toen en hij knikte.
'Doe haar de groeten!' lachtte hij, voordat ik de keuken uitwandelde en mijn telefoon tevoorschijn haalde. Ik draaide haar nummer – tenminste – het oude nummer wat ik in mijn telefoon had staan en zuchtte even opgelucht, toen ik hoorde dat de telefoon overging. Niet veel later klonk haar stem door de telefoon. 'Hee Hannah, Louis hier. Ik vroeg me af of je misschien zin had om iets leuks te gaan doen morgen..'

Als jullie me op 1 krijgen en houden ga ik strooien met hoofdstukken <3. x