01

Langzaam word ik wakker van het licht van de zon die recht in mijn gezicht schijnt. Alweer vergeten gordijnen dicht te doen. Snel ga ik me douchen en omkleden om vervolgens maar meteen iets te gaan eten. beneden aangekomen zie ik dat niemand thuis is. Zoals altijd. Mijn ouders besteden gewoon geen tijd aan me. Ben ik is een keertje thuis in de vakantie, kunnen ze me eindelijk is zien, en dan zijn ze zelf niet thuis. Wat is dat toch. Diep in gedachten verzonken ben ik een broodje aan het smeren. Tijdens het eten zet ik de tv aan op MTV. Voorderest is er niet veel interresants. Al snel begin ik me te vervelen, totdat ik een auto de oprit hoor oprijden. Daar zijn me ouders weer, eindelijk. Ik open de deur voor me ouders en kijk ze glimlachend aan. "hoi mam en pap" zeg ik vrolijk. "dag kelsey" zegt mijn moeder minder vrolijk. Mijn vader kijkt me alleen maar aan. "Kelsey, ga even zitten, we moeten je iets vertellen" zegt mijn vader met zijn bromstem. "Wat is er? Is er iemand dood? Tante Petra? Opa? Oma?" vraag ik snel achter elkaar aan helemaal in paniek. "rustig schat, er is niemand overleden" stelt mijn moeder me snel gerust. "Kelsey, begint mijn vader, We gaan verhuizen, naar Forks" "Maar.. maar, We kunnen niet verhuizen, jullie zitten met julie baan, en ik wil niet bij mijn vrienden weg!" schreeuw ik uit. "Je maakt daar heus wel nieuwe vrienden, en papa heeft een betere baan kunnen vinden daar, en ik heb een baantje in het ziekenhuis aangeboden gekregen" vertelt mijn moeder me in alle kalmte. "Wanneeer gaan we weg dan?" vraag ik dan maar om toch iets te zeggen. "Zaterdag vertrekken we, en morgen gaan we kijken bij het huis" "Maar dat is al zo snel!" schreeuw ik alweer. "Zo kan ik toch geen afscheid nemen van me vrienden, die zijn allemaal op vakantie" "sorry lieverd, het is niet anders, Zaterdag vertrekken we en punt uit" zegt mijn vader. "Maa.. Maar" stuntel ik, en ik ren verslagen naar mijn kamer toe, en barst daar in huilen uit. Al snel val ik in slaap.