Chapter Fifteen,

Elise's pov

'Nee, geen ontkenning! Het is gewoon niet zo!' Roep ik snel. 'Misschien.' zegt Maya lachend. Ik geef haar een sarcastische boze blik en loop dan terug naar mijn bed. Ik laat me erop vallen. 'Hoe zou het met Lisanne gaan?' vraag ik om het onderwerp te veranderen. Maya kijkt me zenuwachtig aan. 'Geen idee. Maar ik hoop goed.' We zuchten beide. 'Zullen we kijken?' vraag ik speels. 'Maya glimlacht en we lopen zachtjes naar de deur. 'Straks zijn ze weg...' fluistet Maya. 'Nee, joh. Wedden dat ze het al goed gemaakt hebben?' Ik kijk haar aan en loop achteruit de deur uit. Dan knal ik tegen iemand op en ligt Maya helemaal dubbel. 'Ha! Waar ga je heen, kleintje?' vraagt een stem. Ik kijk om. 'Harry...' zeg ik droog. 'Wees eens vrolijker, kleintje.' zegt hij lachend. 'Ssshhh!' sis ik snel. 'Wat doe ik?!' roept hij. Ik zucht hopeloos en wijs naar beneden. 'Daar is geen Lisanne.' zegt Harry droog. 'Ow...' zeg ik sloom. 'Waar zijn ze?' 'Buiten. Ze wilden even alleen zijn. Even zonder spiekende hoofdjes.' hij begint te lachen. 'Hmm...' Ik kijk naar Maya. 'Zullen we ze zoeken?' stelt ze voor. Net als ik ja wil zeggen is Harry me voor. 'Nee, we moeten ze alleen laten. 'WAT?!' roepen Maya en ik tegelijk. Harry zucht. 'Vertrouw me maar. Laat ze het zelf doen.' 'Oke,,,' zucht Maya. Maar ik geef lekker toch niet op. 'Ik ga ze zoeken.' ik wil langs hem heen lopen maar hij houd me tegen. 'Dacht het niet, kleine.' 'Ik ben niet klein!' roep ik snel. 'Oh, jawel. Kleiner dan ik!' 'Twee centimeter!' roep ik snel. 'Ik ga wel even.' zegt Maya voor ze snel de deur uitgaat. 'Ik ben NIET klein!' ga ik verder en ik probeer de deur uit te gaan. 'Welles.' zegt Harry lachend. 'Nietes.' 'Welles.' 'Nietes, en ik hou dit heel lang vol.' 'Welles, en ik langer.' 'Nietes!' 'Welles!' 'Nietes!' 'Al tijd meer welles dan jij!' zegt hij kinderachtig. 'Dat is valsspelen!' zeg ik snel. Hij glimlacht. Zijn ogen twinkelden. WOW DAT DACHT IK NET NIET! Snel kijk ik ergens anders heen. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Niets.' Hij pakt me bij de kin en zorgt dat ik hem aan kijk. 'Elise...'