Chapter 79

Ik pakte een boek uit de boeken kast en ging naast Jasper op de bank zitten. Voor dat ik het boek open had geslagen ging de telefoon.
‘Het is je moeder.’ Zei Bella en gaf de telefoon aan mij. Ik drukte op het groene horentje.
‘Hallo, mama. Met Abby.’ Zei ik vrolijk. Ik gong weer zitten.
‘Hoi, Abs. Is het goed als ik even langs kom?’ vroeg mama niet zo blij.
‘Tuurlijk.’ Zei ik.
‘Dan ben ik er over 5 minuten.’ Zei mama en verder hoorde ik alleen nog maar gepiep. Ik legde de telefoon terug.
‘Ze komt er zo aan.’ Zei ik. Mijn blik ging naar Alice, Spencer en Owen. Alice haar witte legging was vies en van Owen zijn witte sokken kon je soep maken.
‘Ga even snel schone kleren aan doen.’ Zei ik tegen ze. Ze liepen de trap op en ik volgde ze. Ik trok Alice een geruit jurkje aan en Owen nieuwe, zwarte, sokken. Toen we beneden kwamen was Esmé snel naar de winkel voor thee en koekjes.
De bel ging en Alice wou perse open doen.
‘Hoi, oma!’ Zei ze.
‘Hoi, Alice.’ Zei mama blij. Carlisle nam haar jas aan en ze ging in de woonkamer zitten.
‘Ik ben er achter gekomen.’ Zei ze na een korte stilte.
‘Ja?’ Vroegen we.
‘IK kon het eerst niet geloven, maar toch deed ik het geloven. Jullie zijn…’
De bel ging. Emmett liep naar de deur toe. niet veel later kwam hij terug en had een pakketje in zijn handen.
‘De postbode.’ Grinnikte hij. Hij legde het pakketje op tafel en kwam naast Jasper staan.
‘Nou, ik denk dus, maar weet het echt bijna zeker. Vampieren.’