Chapter 77: Nakusa tribute
Oke,ik heb even wat te zeggen over dit hooftstukje.Draai de muziek erbij want dat geeft een extra zielige sfeer.Als je niet van dit type muziek houd dan snap ik dat en zet je het volume maar uit.Maar lees WEL de lyrics.Want die past perfect bij dit hooftstuk,serious.Alsof het ervoor geschreven is.Ik heb van Nakusa tekeningen gemaakt.Dus JA IK HEB ZE ALLEMAAL GETEKEND.Onderaand geef ik de linken waar ze groter te zien zijn.Mar die tekeningen zijn voor het beeld van 't hooftstuk dus ze staan tussen de text in.Als je daar een probleem mee hebt,heb je pech.Anyway ik wil weten wie er medelijden heeft met Nakusa.
Nakusa zat in de kamer van Treyson in het pokemoncenter.Treyson had aangeboden dat hij er ook mocht slapen.Nakusa hield een telefoon tegen zijn oor en zat op de grond met zijn rug tegen het bed.
Waarom duurt het zolang?Je moet NU een datum kiezen. Zei de stem door de telefoon.Nakusa slikte.
'Ik kan nog niet weg.' Zei Nakusa met een brok in zijn keel.
Nakusa dit is van levensbelang.Jouw leven!Snap je dat?
'Ja...' Zei Nakusa met een schore stem.
Ik wil je niet bang maken maar,elke minuut dat je niet in het ziekenhuis bent kan fataal zijn.Waar ben je nu?
'Ik ben in Lavaridge town...Ik kom wel naar het ziekenhuis wanneer ik klaar ben...' Antwoorde Nakusa.De stem aan de andere kant zuchtte.
'Het spijt me dat ik zoveel problemen veroorzaak.' Zei Nakusa.
Nee dat is niet waar.Wij proberen je te helpen meer niet.Het is je eigen leven die op het spel staat en je mag er mee doen wat je wilt.Zei de stem.
'Is het echt zo ernstig?' Vroeg Nakusa nog schorder dan eerst.
Ja,Nakusa dat is het.Waarom denk je dat je die pijnstillers hebt gekregen?En dat we je eigenlijk nu al alang hier wilden hebben?
Nakusa verbrak zonder te kijken de verbinding en bleef zo een tijdje zitten.Zonder iets te doen of zeggen.
Nakusa liet zijn hand zakken en stond op.Nadat het gesprek met de dokter was gezonken in zijn hooft begon zijn lichaam te trillen.Ik wil dit niet!Dacht Nakusa.Waarom ik?Waarom altijd ik?!
Zonder dat Nakusa het in de gaten had kneep hij keihard in de telefoon.
Toen Nakusa een lichte "krak" hoorde bezefte hij het en legde snel de telefoon neer.Ik moet snel naar de anderen.Bedacht Nakusa en draaide zich om.Hij keek recht in de ogen van Treyson.Treyson met een blik vol afschuw in de deuropening.
Treyson?!Nee nee nee!Heeft hij alles gezien?Weet hij het?Dacht Nakusa.Zonder dat Nakusa het door had keek hij boos naar Treyson.Treyson keek naar Nakusa en wist dat hij het niet meende.
Treyson en Nakusa keken elkaar lang aan.Nakusa begreep dat Treyson het wist.Hij had het hele telefoon gesprek gehoord.Waarschijnlijk was hij me komen zoeken.Dacht Nakusa.Hoe ga ik dit uitleggen?Ik weet niet hoe...!Ik kan het niet?!Ik kan het zelf nauwelijks hebben.Ik er onderdoor gebukt!
Treyson slikte de brok in zijn keel weg.En keek recht in Nakusa's ogen.Ik moet hem vertellen dat ik het gehoord heb.Bedacht Treyson.
'Nakusa,ik...' Zei Treyson maar kon zijn zin niet afmaken.Nakusa sloeg zijn handen op zijn oren.Hij wilde het niet horen.Nee!Nee!Nee!Ik wil het niet horen!Niet van hem!Ik wil niet weten dat hij het weet!
Maar het hielp niet.Treyson's stem ging als een donderslag.
'Ik heb het gehoord.Hoe,Nakusa?Hoe...' Vroeg Treyson.Naksua hield het niet meer.Een wervelwind van gevoelens raasde door hem heen.Hij wist niet of hij pijn,woede of verdriet moest voelen.Nakusa schreeuwde het uit en zakte door zijn knieën op de grond.
Treyson zei niets en sloot alleen de deur van de kamer.Nakusa zat op de grond met zijn hooft voorover gebogen.Rustig rustig!Riep Nakusa in zijn hooft tegen zichzelf.Langzaam werkte het.Houd jezelf in controle.Dacht Nakusa.Langzaam begon hij weer normaal te ademen maar bleef naar de grond kijken.
'Hoe ernstig is het echt?' Vroeg Treyson voorzichtig toen hij zag dat Nakusa rustig was geworden.Nakusa keek niet op.
'Elke minuut,elke seconde dat ik hier sta is gevaarlijk.Het verkleint elke keer de kans van beterschap van mij.' Antwoorde Nakusa.Toen bleef het lang stil.Nakusa raapte zijn moed bijeen en stond op.Hij zag dat Treyson met gesloten ogen stond.
'Ik heb nog één vraag...' Zei Treyson zacht.Langzaam opende hij zijn ogen.
'Waarom heb je het niet verteld?'
Nakusa glimlachde en keek recht in de verdrietige ogen van Treyson.
'Treyson,ik sterf.Wie wil dat nou weten?' Antwoorde Nakusa en een traan stroomde over zijn wang.
Die blik,zal Treyson nooit vergeten...
Oke,heftig hooftstuk?
Anyway hier hebben julie de linken van de tekeningen want sommige zijn misschien wat slecht te zien omdat Q ze aanpast.Ze staan op volgorde van het verhaal.
http://oi56.tinypic.com/2ps0h0k.jpg
http://oi53.tinypic.com/2i6gitg.jpg
http://oi54.tinypic.com/e7j709.jpg
http://oi53.tinypic.com/2nreszl.jpg
http://oi55.tinypic.com/21a0qkx.jpg
http://oi53.tinypic.com/1z1ts7n.jpg
http://oi54.tinypic.com/2qb7h3l.jpg
http://oi53.tinypic.com/jtsxdx.jpg
http://oi52.tinypic.com/am5q81.jpg
ps mensen kom eens met iets origineels!Altijd mar dat zelfde snel verder van iedereen is saai.Mij maakt 't niet uit wat je zegt ookal was het je avondeten maar anders is het zo ééntonig
Reageer (5)
Juka keek door het raan en zag wat er gebeurde
1 decennium geledenwat riep ze verschrikt en rende naar de bomen om rust in haar hooft tekrijgen want Nakusa was haar neef
Ps ik heb ook nog een plaatje zelf gemaakt van Nakusa Juka en Juka's broer james
whahaha zo zielig
1 decennium geledenoke ehm
wta heeft hij precies dan`S
omg
1 decennium geledendit is ook nieuw,
bij pokemon gaat er bijna nooit iemand dood.
smel veder
Ohh.. zo saadddd
1 decennium geledeno ja ik was vergeten te zeggen dat het een reden heeft hoor.Het is niet van pats boom weg Nakusa,maar dat verteld hij later pas aan Nakusa
1 decennium geleden