049~

Ik hief mijn hoofd weer op, zonder iets te zeggen. Ik keek Tom in de ogen, hij grijnsde. Net zoals altijd wist hij hoe hij mijn blik moest interpreteren. We kenden elkaar zo goed dat het bijna griezelig werd. Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. Ik glimlachte, -omdat ik vond dat hij weer veel te zeker werd van zichzelf nu het "geduw" onder mij weg was- en bewoog mijn heupen een beetje, wiebelend. Van links naar rechts, en gooide mijn haren over mijn schouder in een hoofdbeweging. Toms blik, toen hij doorhad wat ik precies van plan was, vond ik hilarisch, waardoor ik begon te lachen. Dat gaf de doorslag, mijn lichaam dat op en neer bewoog omdat ik lachte. Hij keek me aan met een gespeelde boze blik. 'Wat moet ik toch met jou aanvangen?' vroeg hij zuchtend. Ik haalde mijn schouders speels op. 'Ik weet het niet.'zei ik met een kinderlijk hoog stemmetje. Hij haalde zijn wenkbrauwen op. 'echt niet.' mompelde ik zachtjes. Hij glimlachte en begon me weet te kietelen, tot ik zijn twee polsen vast had. Ik was er zeker van dat hij zich zonder enig probleem zou kunnen losrukken, ik had niets van spieren tegenover hem. Hij keek mild geïnteresseerd naar wat ik nu precies zou gaan doen. Hij plaatste zijn handen weer eens op mijn heupen -waarom legde hij ze daar de hele tijd?- heel goed wetende dat het nu even leek alsof ik ze daar had gelegd. Ik boog voorover, en net op het moment dat onze lippen elkaar zouden gaan raken, hief TOm zijn hand op, hij legde hem achter mijn hoofd. Ik glimlachte en boog net een beetje dichter. Op dat moment dat tom me zou kussen, vloog de deur met een harde klap open. Tom en ik keken verschrikt naar diegene die in de deuropening stond. Bill stond buiten adem aan de deur. Ik keek van hem naar TOm en kroop traagjes van TOm af. Hij hield me tegen en knikte naar Bill. 'Is er iets?' het klonk nogal afstandelijk. Tom vond het niet leuk dat we onderbroken werden. Het streelde mijn ego, maar ik vond het jammer dat de jongens niet overeen kwamen. 'Wel, ik weet niet wie je hier het liefst als eerste ziet, mij of mam.' mompelde hij terwijl hij naar het raam liep. Tom twijfelde. 'Waar is ze nu?' vroeg ik. 'ze komt er zo meteen aan, ze had de lift achter mij omdat ik de deuren sloot toen ik haar zag komen. Je mag me dankbaar zijn.' bij dat laatste keek hij doordringend naar Tom, hij glimlachte zelf; Tom rolde met zijn ogen. Ik sprong recht, te snel voor Tom om tegen te houden. Toch drukte ik snel een kusje op zijn wang.