-38-

Langzaam voelde ik dat Harry zijn arm om me heen legde en me tegen zich aantrok. Ik kroop dicht tegen hem aan. Mijn hoofd op zijn borst en zijn hoofd over de mijne. Hij streelde mijn arm waarmee hij me vast hield. "Dit is echt prachtig" zei ik terwijl ik over zee uitkeek.


Hij hield me stevig en warm vast. Ik voelde hem knikken. Ik wou hem een klein kusje geven maar opeens hoorde we een harde klap achter ons.
Snel draaide Harry zich om. "W-wat is er?" vroeg ik angstig. Ik zag in zijn ogen de angst glinsteren. Maar ook iets anders. "Vuur!" zei Harry luid. Snel trok hij me mee de auto uit. Ik kon mijn evenwicht niet meer bewaren en viel uit de auto. Een harde doffe knal kon je horen. "Iris, SNEL WEG HIER!" beval Harry angstig. Snel krabbelde ik omhoog en pakte de hand van Harry vast. We rende de weg over om tegen de berg aan te kruipen. "De bliksem slaat toch nooit twee keer op een plaats in?" schreeuwde ik maar kwam amper boven het geluid uit van de grote regendruppels en onweer. Opeens hoorde we nog een klap. Boven ons deze keer. Geschrokken keken we omhoog terwijl we rende voor ons leven. De rotsbrokken vielen naar beneden. Verstijfd bleef ik staan.
"KOM NOU!" schreeuwde Harry. Hij trok me net op tijd weg. Ik kroop tegen Harry aan en verborg mijn gezicht in zijn krullen. Opeens begon ik heel hard te huilen. "Alles komt goed, ik beloof het je" Zei Harry met nog steeds angst in zijn stem. Hij streelde mijn rug. "Ik keek hem aan recht in zijn ogen en zag een rust gevend gevoel. Maar ik voelde zijn hart tekeer gaan. Snel zakte ik in elkaar. Harry kwam naast me zitten. Hij legde zijn jas om me heen en knuffelde me. Langzaam begon ik weer te snikken. "Shh Iris, je hoeft niet te huilen" zei hij hees.




ELENA

Langzaam werd ik wakker en rekte me uit. Ik wreef in mijn ogen en keek op de wekker. "Kots, het is pas 4 uur in de ochtend" zei ik zacht en maakte een kots gebaar. IK keek even om me heen en zag dat iedereen sliep. Alleen er ontbrak iemand. "Iris?" vroeg ik. Ik kon niet goed zien of ze in bed lag omdat het nog steeds donker was. Opeens was er een bliksem flits waardoor de kamer werd verlicht. "IRIS" schreeuwde ik waardoor Jodie wakker werd. "Wat is er?" vroeg ze slaperig en keek me moe aan. "IRIS IS WEG EN HET ONWEERT" zei ik luid. "Wat?" vroeg Jodie geschrokken. "Denise, Linda WAKKER WORDEN!" beval ik luid. Langzaam werden ze wakker. "Wat nou weer?" vroeg Denise geïrriteerd. "DAT KIND IS WEG" zei ik en sprong uit bed. Snel Sprong Linda ook uit bed en klede zich heel snel aan. "Ik ga naar de jongens" zei ze snel en rende naar hun kamer.