013 ~ Anne

Ik hoorde allemaal vage stemmen om me heen, maar ik kon ze niet plaatsen. Ik probeerde me er op te concentreren, maar het enige wat het opleverde was een scherpe, pijnlijke steek in mijn hoofd.'Waarom wordt ze nou niet wakker?' Het duurde even voordat ik door had wat er gezegd werd. Wakker worden? Wat is hier aan de hand? 'Anne je moet echt wakker worden, anders sla ik Brook echt in elkaar en dan word ik naar huis gestuurd. En dan moet ik jou missen en dt wil ik niet.' zuchtte iemand. 'Hazel, idioot.' werd er gezegd. 'Ja wat, het is echt zo.' Zei Hazel dus. Ik snap er echt helemaal niks van, ik moet dus blijkbaar 'wakker' worden, en wel nu!

Liam Payne POV.

Zayn kwam als een malloot de kamer in gerend. 'Niall, Niall! Een meisje uit jou groep ligt bij de ziekenboeg!' gilde Zayn hysterisch. 'Wie is het?' vroeg Harry nieuwsgierig. 'Ja, ene Anne of zo. Elena en Brook hadden ruzie, of nou ja Brook was bezig met het verdrinken van Elena.' 'Haha serieus?!' Zei Niall met een grijns. 'Idioot, je moet daar niet om lachen!' Riep Harry geschrokken. 'Maar wat heeft Anne daar mee te maken?' vroeg Louis verbaasd. Ik zag de logica tussen de verdrinking van Brook/Elena en Anne niet. 'Anne was de enige die Elena kwam helpen, de rest stond te kijken. Maar Brook had haar een klap verkocht en nu is ze buiten bewustzijn.' zei Zayn. 'Ach, ze komt wel weer bij.' Zei Niall nonchalant en hij ging verder met het lezen van zijn tijdschrift. Ik sprong overeind en ging snel naar de ziekenboeg toe. Ik moet en zal weten hoe het met Anne is!

Ik kwam de ziekenboeg binnen en zag Anne op een van de bedden liggen. Op het andere bed lag een ander meisje, ik denk Elena, maar zij had haar ogen gewoon open. Ze was enkel en alleen een beetje bleek in haar gezicht. 'Hoe gaat het met Anne?' vroeg ik terwijl ik naast haar ging zitten. 'Ze reageert nergens op.' Mompelde een van de meisjes, volgens mij was het Nikki. "En haar neus is gebroken, zo lelijk.' zei het andere meisje. 'HAZEL! Houd je nou toch eens in!'riep de Ander. 'NIKKI! Zeik niet.' Ze heette dus echt Nikki. 'Zeg Anne, wordt eens wakker jij. Vanavond beginnen de opdrachten.' zei ik en ik drukte een kus op haar voorhoofd. Daarna pakte ik haar hand vast en streelde met mijn duim over haar hand. 'Alsof ze daar voor wakker gaat worden, idioot.' Mompelde Hazel. Het werd direct gevolgd door een 'au'. Nikki had Hazel een tik verkocht. 'He rustig aan, twee gewonden is wel genoeg.' Het was niet meer dan een schor gefluister. Ik keek verbaasd naast me en zag Anne met een zwakke glimlach op haar gezicht naar ons kijken. Ik glimlachte naar haar, thank god dat ze weer bij bewust zijn is!