045~

Ik zuchtte. 'Ik verveel me.' mompelde ik. Tom rolde met zijn ogen, en liep naar het raam. Moet je die sterren zien, echt prachtig.' zei hij zacht. Ik duwde tegen zijn schouder aan. 'Hé, mister romantic, je vergeet wel dat ik ze niet kan zien, en dat ik dat niet leuk vind. en dat je me zou loslaten.' mompelde ik grappend. Tom lachte, zijn lichaam trilde tegen het mijne aan. 'Lieve schat, ik heb je los gelaten sinds ik hier voor het raam sta. Jij houdt je aan mij vast.' mompelde hij en dat leek hij wel leuk te vinden. Ik liet me -met diep rode kaken- los en gleed naar benden, draaide me met mijn rug naar tom en keek naar de sterren. Ze waren inderdaad prachtig. Ik voelde duidelijk dat Tom weer een stap dichterbij had gezet. Zijn handen leunden nu tegen het raam, waardoor ik praktisch ingesloten zat. Hij boog zijn hoofd weer naar mijn oor. 'Sinds wanneer ben ik mister Romantic?' vroeg hij zacht in mijn oor. Ik denk dat zijn lippen op een millimeter van mijn oor waren en rilde zachtjes. Ik haalde mijn schouders op. 'GEwoon een ingeving?' probeerde ik zwak. Tom lachtte, waardoor mijn hele lichaam meetrilde. Ik schoof het raam open en ging op het balkon staan. Tom bleef echter onverstoord doorgaan, hij maakte me compleet gek, en ik wist niet of dat een goed of een slecht ding was. Ik vond het irritant dat hij zoveel groter was, hij boog de laatste tijd zo over me heen alsof ik echt mini was. 'Dus dit vind je romantisch?' vroeg hij zacht. Ik haalde mijn schouders op. 'Mag ik iets ..proberen?' vroeg hij heel erg zacht. Het leek alsof het slechts een beetje wind was die rond mijn oren waaide. Ik schudde mijn hoofd. Hij trok me naar zich toe, -ik weet niet of dit iets te maken had met het feit dat hij 'iets' wou "proberen"- met mijn rug tegen zijn buik, en zijn armen om mij heen gedraaid.