Chapter Thirteen,

Elise's pov

Ik zucht. 'Ze is beter af zonder hem.' zeg ik en ga mijn kamer in. 'Ik heb met hem gepraat. Hij is echt helemaal gek van haar. Ze moet hem vergeven.' probeert Harry. 'Doet ze net. Maya en ik ook niet.' zeg ik snel en open een koffer. 'Wat doe je?' vraagt Harry snel. 'We gaan.' zeg ik kortaf. 'Wie is we?' 'Maya Lisanne en ik.' Harry kijkt me vragen aan. 'Vanwege Liam?' Ik knik. Harry kijkt ongelovig. 'Alleen dat?' 'Hoezo alleen? Hij ging vreemd.' zeg ik geirriteerd. 'Ha! Dat doen alle jongens wel eens!' Wow! 'Pardon?! Alle?' 'Ja, ik bedoel... We zijn jongens. We daten en willen vrijheid.' Hij lacht er om. 'En je hebt het over ALLE jongens?' vraag ik hem. Hij kijkt me betrapt aan. 'Nou, euh, niet alle, gewone jongens.' 'En wat wil je daarmee zeggen?' Ik doe mijn kast open en gooi mijn spullen in de koffer. 'Nee! Zo bedoel ik het niet. Oh shit. Hoe moet ik het zeggen. Liam kon er niets aan doen. Hij wilde het al een tijd uitmaken, maar hij was het gewoon vergeten.' 'Je maakt het er niet beter op. Dat weet je toch?' Ik kijk hem aan. Hij knikt spijtig. 'Ik wil gewoon zeggen, laat Liam met haar praten. Het uitleggen.' 'Goed. Maar jij gaat haar overhalen om te blijven.' Harry lacht. 'Deal.'

Ik sta bovenaan de trap. Het is heel slecht maar ja, ik ben Lisanne en Liam aan het afluisteren.
'Je ging vreemd!' hoor ik Lisanne schreeuwen.
'Ik wilde het toch uitmaken!' Liam...
'Maar dat heb je niet gedaan!' Lisanne
'Maar ik wilde het wel!' Liam
'Stiekem weet je dat je het niet wilde. Je was het zogenaamd vergeten!' Lisanne.
Zo gaat het nog wel even door. Ik kijk naar beneden en zie een paar hoofdjes bij de deur van de woonkamer. Ik begin zachtjes te lachen. 'Jij weet niet hoe ik me nu voel Liam! En als iedereen klaar is met afluisteren...' Lisanne kijkt naar de deur bij de woonkamer. Ik zie de hoofdjes verdwijnen. 'Ik kan me best voorstellen hoe jij je voelt!' zegt Liam. 'Vertel.' zegt Lisanne dan. 'Gebroken. Klote en gebruikt. Heb ik gelijk?' 'Ja, maar ik ben toch maar een vriendin.' zegt Lisanne met pijn in haar stem. 'Luister! Dat was een fout! Jij bent niet een vriendin. Je bent de mijne.' 'Ik ben van niemand.' Lisanne was Pissed! 'Oke, maar ik bedoelde dat ik van je hield.' Nu is een goed moment om om te draaien en naar mijn kamer te lopen.