Proloog

Het was een heerlijke dag. De zon scheen vel aan de hemel en overal liepen mensen met een brede glimlach op hun gezichten.
Maar tussen alle vrolijke mensen op straat liep een groepje jongens die er somber uitzagen. De jongens liepen langzaam door de menigte mensen heen en liepen richting het park. Het groepje jongens zetten zich ergens in het gras neer aangezien alle bankjes in het park bezet waren. Daarbij, was het een prachtige dag om gewoon op het gras te zitten en even genieten van het mooie weer in London. Aangezien dit weer niet vaak voor kwam in London.
De jongen met het Bieber kapsel genaamd Liam slaakte een diepe zucht. 'Wat doen we nu?' vroeg hij aan de andere vier jongens die bij hem zaten. Ze moesten nu echt een oplossing verzinnen. De tour was al over twee dagen. 'Relax Liam.' Beantwoorde zijn vriend Harry de vraag van zijn vriend. 'We verzinnen wel wat.' Stelde hij zijn vrienden gerust. Harry zelf was een professional in het uitstellen van alles, en alles kwam altijd goed. Al hadden niet alle mensen die gave. Maar de jongens zouden met z'n alle een oplossing moeten vinden voor hun probleem. 'Wat stel je voor Curly?' Vroeg weer een andere jongen. Dit keer was het Louis die wat zei. Hij wou wel eens weten wat Harry in zijn gedachte had. Aangezien Harry en Louis samen altijd op de meest idiote maar geniale plannen kwamen. Harry haalde zijn schouders op. Daar had hij zelf nog niet over nagedacht. 'Internet?' Antwoordde hij simpel. 'Yeah right. Alsof we op internet een geschikt voorprogramma kunnen vinden voor overmorgen. Niemand doet dat op zo'n korte termijn.' Mengde de blonde Ier Niall zich nu in het gesprek. Niall had er niet zo veel vertrouwen meer in, dat ze ooit nog een voorprogramma zouden vinden. 'Het is toch niet onze schuld dat ons voorprogramma twee dagen van tevoren afbelt.' Zei de jongen met het buitenlandse uiterlijk. Het was Zayn, en een lichte irritatie was duidelijk in zijn stem te horen. 'Relax nou even! We vinden heus wel wat. We hebben nog twee dagen!' Zei Harry met grote irritatie aan zijn vrienden. Harry was lui en kon ook behoorlijk eigenwijs zijn, maar hij moest en zou een voorprogramma vinden. Het moest gewoon. 'Good luck with that.' Mompelde Liam. Iedereen wou dolgraag een voorprogramma vinden, maar zo kort van tevoren waren er weinig mensen die dat nog deden. Ze moesten wel héél veel geluk hebben, wouden ze nog een voorprogramma vinden.

De rest van de dag waren de jongens alleen maar aan het bellen geweest naar eventuele voorprogramma's. Maar tevergeefs. Ze hadden nog niemand gevonden, tot grote spijt van alle vijf de jongens. Dit werd hún eerste tour, en die moest perfect zijn. Maar zonder voorprogramma zouden ze alles weer om moeten gooien, en werd het nooit zoals hun hadden verwacht. Het klonk misschien wel verwend, maar de jongens wouden het zó graag. Ze hadden er hard voor gewerkt, en eindelijk was hun eerste album af. En dat werd gevierd met de eerste echte One Direction tour. Al leek die tour anders te zullen worden als dan ze verwacht hadden.
De jongens hadden afgesproken dat ze even pauze gingen houden en naar hun favoriete café gingen. Ze kwamen daar al sinds dat ze een band waren. Ze hadden afgesproken dat dat hun stamcafé werd. De sfeer was er altijd leuk en het was het eerste café waar ze met z'n vijven naar binnen stapte.
Één voor één liepen de jongens naar binnen. Het was een niet te klein, niet te groot café. Het meubilair was donkerbruin met een warme kleur rood. Dat gaf een gezellig gevoel. Verder stond er nog een best groot podium achterin de zaak. Daar stonden regelmatig mensen met een open podium avond te zingen of een ander talent te laten zien.
Deze avond was het ook weer raak. De talenten stroomde het podium op en af. De vijf jongens namen plaats achter in de zaak om alle mensen die zich op het podium waagde goed te kunnen zien. Ook ging het door iedereens gedachten dat ze misschien hier wel een voorprogramma zouden vinden. Al was niet iedereen écht geschikt voor het podium.
Na een aantal acts van mensen die het gewoon leuk vonden om gek te doen, kwam een nu wat serieuzere act. Dat was af te lezen aan de piano die opgelicht werd door een van de spots. Twee meisjes van ongeveer dezelfde leeftijd als de vijf jongens liepen het podium op. Het eerste meisje ging netjes achter de piano zitten. Het meisje had mooie bruine haren die netjes over haar schouders vielen. Ze had mooie diepe bruine ogen en een schattig gezichtje. Het tweede meisje liep naar de microfoon toe. Ze had lang, stijl blond haar een een lieve glimlach. Ze had mooie grijs-blauwe ogen. Samen waren de meisjes gewoon perfect.
De jongens keken elkaar allemaal aan en dachten meteen hetzelfde.
Als ze goed waren, hadden de jongens hun voorprogramma.