033

'Kom binnen' Zegt Dumbledore met een normale stem. Harry komt binnen en hij kijkt me even aan.
'Oh, sorry professor. Ik wist niet dat u bezoek had.' Zegt Harry ongemakkelijk.
'Had, ja. Ze gaat nu.' Ik schud mijn hoofd.
'U ging me net nog wat vertellen!' Zeg ik grijnzend. Hij kijkt me hoofdschuddend aan.
'Hoeveel keer nog, neen is neen!' Ik haal mijn schouders op.
'Oké, dan.' Zeg ik boos. 'Maar waarom is Harry hier? Is dat ook een geheim omdat u me niet vertrouwd?' Harry kijkt me niet-begrijpend aan.
'Alexis! Ga-' Hij wordt onderbroken door Harry.
'Het gaat over Voldemort. Dus ik denk niet dat je dat wilt, of hoeft te weten, Alexis.' Woede komt in me op.
'Ik denk niet dat één van jullie iets weet over mij!' Roep ik kwaad. 'En dat hoeven jullie ook niet meer te weten!' Met "jullie" bedoelde ik eigenlijk Dumbledore. Ik hoop dat de hint duidelijk is. Want ik ga mijn vrienden nog steeds vertellen over mijn moeder en vader. Mij maakt het niets meer uit wat ze van me denken. En ze hebben recht op de waarheid. Zeker als Harry denkt dat hij ooit mijn vader gaat verslaan. Toen ik mijn vader heb ontmoet heb ik wel gezien hoeveel macht hij nu al heeft. Ik denk niet dat één jongen dat gaat veranderen in de toekomst. En hij heeft mij ook veranderd. Toen ik hém niet had ontmoet was ik nog onzeker over wat mensen van me denken. Nu weet ik dat als mensen slecht over me denken, ik ze gewoon uit de weg moet ruimen. Zo zit dat.
'Harry, ik moet jullie morgen wat vertellen. Zorg dat je 's middags in onze kamer bent!' Zeg ik wanneer ik de kamer uitloop.

Ik hoor de stemmen van Hermione, Harry en Ron al van ver komen. De deur gaat open en ze stappen de kamer binnen. Eerlijk gezegd heb ik geen stress om te zeggen dat ik de dochter van de Dark Lord ben. Ik ben juist blij dat ze nu de waarheid mogen weten.
'Wat was zo belangrijk om ons te vertellen? En waarom ben je zo uitgevlogen tegen Dumbledore gisteren?' Vraagt Harry. Ik haal mijn schouders op.
'Dat is nu even niet belangrijk.' Hermione komt naast mij op het bed zitten. 'Wat ik jullie wilde vertellen.' Ik slik en vertel daarna verder. 'Mijn echte naam is niet echt Alexis Summers...' Harry en Ron kijken me vragend aan.
'Wat is dan wel je echte naam?' Vragen ze na een tijdje.
'Alexis Riddle.' Harry zijn ogen worden groot en Ron kijkt me bang aan. Hermione die naast me zit is een hele meter opzij gesprongen toen ik mijn naam uitsprak.
'J-Je bedoelt...' Zegt Ron stotterend. 'Da-Dat je de dochter bent van-'
'Van Voldemort, ja' Hermione en Ron schrikken wanneer ik de naam zeg. Harry blijft me enkel aanstaren. Na een poosje zegt hij toch eindelijk iets.
'Alexis, sta je aan onze kant?' Die vraag doet me twijfelen. Ik wil mijn vrienden niet verliezen maar ik wil ook niet mijn familie verliezen. Na een tijdje knik ik.
'Dus je staat niet aan Degene-die-niet-genoemd-mag-worden's kant?' Vraagt Hermione met een ongelovige stem. Weer knik ik.
'En heb je Voldemort al ontmoet?' Vraagt Harry met op een fluistertoon.
Nu moet ik "nee" zeggen. denkt ik bij mezelf.
'Ja.' Zeg ik stil.
'En hij heeft je niets gedaan?!' Vraagt Ron ongelovig. Ik schud snel mijn hoofd. Natuurlijk doet hij me niets!
'Nee, natuurlijk niet! Hij is toch-'
'De machtigste, slechtste tovenaar ooit!' Onderbreekt Harry me.
'Hij is helemaal niet zo slecht als jullie denken!' Roep ik.
'Alexis, hij heeft honderden onschuldige mensen vermoord!' Daar heeft ze gelijk in. Maar dat waren toch maar dreuzels en-
Wacht eens even. Hermione is een modderbloedje. Ik weet niet waarom maar het doet me toch twijfelen. Kan ze mijn vriendin wel zijn?
Nee Zegt een stem in mijn hoofd. Maar het is geen stem. Nee Alexis dat gaat niet! Harry kijkt geschrokken naar de deur.
'Wie was dat?' Vraagt Harry.
'Waarom lees je mijn gedachten?' Vraag ik geschrokken.
'Waar hébben jullie het over?!' Vragen Ron en Hermione in koor.