002. A Stranger

" Laat haar gaan.." schreeuwde een stem. Thom schrok zo erg dat hij zijn mes wegtrok, maar daarbij 'vergeten' was dat het nog op mijn keel was gedrukt. Ik keek naar beneden en zag het bloed mijn witte sjaal rood maken. Ik keek om, waarschijnlijk met dezelfde verbaasde uitdrukking als Thom. Niemand kende deze boom, deze plek was ook erg afgelegen. " En jij bent..? " " Ik ben jou geen naam schuldig, beest." siste de jongen. De jongen had bruin haar en was ietwat bleek. Ik schatte hem een jaar of 17. " Everte Statum" fluisterde de jongen. Hij hield een voorwerp in zijn hand wat leek op een raar gegroeide tak. Er kwam een lichtstraal uit en die kwam op Thom zijn borst terecht. Thom tuimelde achterover, en begon over het sneeuw te rollen. Hij knalde met zijn hoofd tegen een boomstam waardoor hij tot stilstand kwam. De jongen kwam naar me toegesneld en knielde neer. De jongen pakte snel verband uit zijn zak en bond het om mijn nek. " Kom mee, je moet naar het ziekenhuis." " Hygiena" fluisterde hij, ik zag mijn sjaal weer wit worden en mijn jas weer zijn oude zwarte kleur. " Het zou wel zo vriendelijk zijn, als je me vertelde wie je was." vroeg ik. " Rhys Witheryn. " " Aangenaam, Mary-Jane Elliot " glimlachte ik. " Weet ik. " zei de jongen. " Maar hoe..? " " Er is geen tijd voor vragen, Jane. We moeten snel zijn... " De jongen trok me mee en even later waren we bij het ziekenhuis. Ik moest meteen naar de Spoedeisende Hulp. De zuster vertelde me dat ik geluk had gehad, dat mijn ader niet was geraakt door het mes. We vertelden dat er nog een jongen bij de boom lag. De zuster zou meteen de politie bellen. " Je moet nog 3 dagen het verband omhouden, en proberen niet aan het korstje te komen. Of gekke dingen te doen met je nek waardoor de korst openbreekt. " " Ik zal het proberen. " Ze maakte het verband vast met een veiligheidsspeld en maakte de laatste bloedrestjes schoon. " Volgende keer oppassen met wie je omgaat, meid." zei ze , ik mompelde tot ziens en ging de deur uit. Ik wist niet wat ik van deze jongen moest vinden, maar hij leek me bekend...