Hoofdstuk 12

Als de rest mij ziet beginnen ze ook te lachen. Als ik Blaise & Draco hoor binnenkomen zie ik dat Blaise niet is gekrompen. Dat is waar ook Blaise had een verouderingsspreuk over zichzelf uitgesproken en ik niet. Ik ren naar hun toe en spring in Draco’s armen en geef hem een kus op zijn wang. Hij kijkt me even verbaast aan maar zet me niet neer. Hij gaat zitten en zet mij op zijn schoot. Als de bel gaat ren ik naar de deur toe en probeer die open te krijgen. Nu begint iedereen nog harder te lachen als ik er niet bij kom. Molly staat op en opent de deur. Als ik hem verder open duw zie ik een verbaasde Wemel staan. “Sky dit is Charlie een broer van Ron.” Zegt Molly. Ik zwaai vrolijk naar hem alsof het de normaalste zaak van de wereld is en iedereen begint weer te lachen. Ik draai me om en ren terug naar Draco die me optilt en weer op zijn schoot zet. “Charlie herinner je je Sky nog van 2 jaar terug.” Vraagt Ron. Charlie knikt. Ik zwaai weer vrolijk naar hem en zeg dat ik dat ben. Ik ga lekker tegen draco’s borst zitten terwijl ik langzaam in slaap val.

Draco Pov.

Ik merk dat sky in slaap is gevallen blijf ik rustig zitten. Als het tijd is om te gaan til ik haar op en wens iedereen een goedenacht.
Blaise en ik lopen de tent in. Ik loop meteen door naar boven om haar in bed te leggen. Als ik dat heb gedaan loop ik weer naar beneden en ga ik naast Blaise zitten. “Weet jij die spreuk nog waardoor je ouder werd en er nu nog zo uit ziet?” vraag ik hem. Hij snapt wat ik bedoel en knikt dan. “Dat is misschien wel wat handiger hé als ze niet zo klein is als we morgen vertrekken.” Zegt hij. We lopen naar boven en maken Sky wakker. Blaise mompelt de spreuk en Sky wordt weer hoe ze was. Blaise gaat weer naar beneden en ik ga bij Sky zitten. Ze pakt mijn gezicht vast en zoent me. Ik bijt op haar lip om toestemming te vragen waarna ze haar mond opent.