Chapter five

Ik ren achter haar aan, maar kan haar niet meer vinden. Dan komt Daan naar me toe rennen. 'Wat heb je gedaan?' Vraagt Daan.
'Ik heb niets gedaan.' Zeg ik verbaast.
'O, heb je wel. Je hebt Maddison aan het huilen gemaakt. Iets dat ik en mijn klas al jaren proberen.' Zegt Daan.
'Ik wilde haar niet eens haar het huilen maken. Waar is ze?' Vraag ik.
'Op het schoolplein.'Zegt Daan. Ik ga naar het schoolplein en kijk rond. Dan zie ik Maddison alleen en huilend op de grond zitten. Wat heb ik gedaan? Ik loop naar haar toe. 'Maddison?' Zeg ik een beetje schuldig. Maddison doet niets, ze gaat alleen verder met huilen. Ik ga naast haar zitten en sla mijn armen op haar heen en Maddison legt haar hoofd op mijn schouders. 'Wat heb ik gedaan?' Vraag ik aan Maddison.
'Ik wil niet dat je naar een andere school gaat. Alsjeblieft Justin, ga niet weg. Je bent de eerste jongen die normaal tegen me doet.' Zegt Maddison.
'Hoezo?' Vraag ik.
'Alle jongens mogen me niet. Vraag me niet waarom.' Zegt Maddison snikkend.
'Trek je niets aan van die jongens. Je bent een lief en prachtig meisje, onthoud dat.' Zeg ik tegen Maddison.
'Bedankt.' Zegt Maddison en ze geeft me een knuffel.
'En nu ga ik maar eens uitzoeken waarom iedereen zo stom tegen je doet.' Zeg ik en ik sta op. Ik loop naar de klas en vraag even of alle jongens met me mee willen lopen. Dat willen ze maar al te graag, want ja, ik heb Maddison aan het huilen gekregen.
'Wat hebben jullie tegen Maddison?' Vraag ik aan alle jongens.
'Niets.' Antwoorden alle jongens. Ik kijk ze niet begrijpend aan.
'Waarom vonden jullie had dan zo leuk dat ik haar aan het huilen maakte? En even voor de duidelijkheid, dat was niet mijn bedoeling.' Zeg ik.
'Dat vinden we helemaal niet leuk. Maar van Lola moeten we zo tegen haar doen.' Zegt Daan.
'We vinden Maddison veel aardiger dan Lola. Maar Maddison is helaas niet populair.' Zegt een van de andere jongens.
'Dus jullie zijn liever populair, dan dat je een aardige en betrouwbare vriendin hebt?' Vraag ik. De jongens kijken elkaar aan.