De Kamer Van Hoge Nood

Ik staarde verdwaasd voor me uit en besefte niet goed wat er net eigenlijk gebeurd was. “Bellatrix?” ik zag Nele weer voor me en het drong weer tot me door waar ik was en dat zij alles gezien had. “Hoe durfde je?” ik stormde de leerlingenkamer uit. Nele kwam achter me aan “Bellatrix, Bella, wacht even, wil je?” “Nee!” schreeuwde ik uit en verdween zo snel ik kon uit het zicht. Toen ik Nele eindelijk afgeschud had, sloop ik naar de zevende verdieping en glipte ik de Kamer van de Hoge Nood -die nu een rustgevende uitstraling, een aantal comfortabele zetels, planken met chocolade en andere rustgevende dingen, boekenkasten en een groot bed had- in en pakte een stuk chocola en een knuffelbeer (ik hoopte dat niemand dit ooit zou zien) en ging op 1 van de zetels zitten. Ik huilde eerst een beetje, toverde dan wat muziek uit de radio die er stond en viel tenslotte in slaap.

Nele POV

Bijna een uur later kon ik Bellatrix nog nergens vinden. Ik besloot dat het nutteloos was om te proberen om iemand te vinden die niet gevonden wilde worden en ging slapen. Ik besloot wel om als Bellatrix morgenochtend nog niet terug was naar Perkamentus te gaan en daardoor voelde ik me al iets rustiger zodat ik toch in slaap kon vallen.
De volgende morgen was ik de hele toestand van de avond ervoor even vergeten tot ik een blik wierp op het bed van Bellatrix en zag dat het onbeslapen was. Ik bedacht me dat Bella alles deed voor haar eten en kleedde me dus snel om en ging naar de ontbijtzaal, maar tot mijn spijt kon ik haar nergens vinden. “Nele, heeft Bella zich weer verslapen?” het was Lucius. Ik besloot dat het beter was om niets te zeggen. “Euh, nee, ze voelde zich niet zo goed.” “Vreemd, tijdens ons duelletje in de Kamer Van Hoge Nood was daar niets van te merken” hij knipoogde naar me en liep weer weg. “In de Kamer Van Hoge Nood….” Het zinnetje herhaalde zich in mijn hoofd en opeens schoot me iets te binnen. Ik schrokte mijn eten binnen, toverde en zak en stak er wat broodjes en beleg in voor Bellatrix en haastte me naar de zevende verdieping. Er was geen deur en de kamer kon niet van vorm veranderen als er iemand in was dus probeerde ik te achterhalen hoe Bella zich gisteren gevoeld moest hebben en welke vorm de kamer aangenomen zou hebben… ze was duidelijk van slag… Maar was ze nu boos en had ze iets nodig om zich op af te reageren, of was ze verdrietig en had ze nood aan troost?