Softie?

De volgende morgen kon ik er niet aan ontkomen. Ik moest meteen alles van de vorige nacht vertellen aan Nele. “Er is echt niet veel gebeurd hoor. Ik had gewoon een enge droom, had wat frisse lucht nodig en toen stond ik ineens op de plek van… jeweetwel..” “Oh, Bella, zit je er nog steeds zo mee? Niet dat het vreemd is, ik zou er ook nog niet over zijn, maar waarom zei je niets tegen me?””Ik wou je niet lastigvallen.” Plots stonden Lucius en Rodolphus voor ons.. “Bellatrix.. Kan je even meekomen?” Ik knikte, zei tegen Nele dat ik zo terug was en volgde hen. “Bellatrix, wat is er met je gebeurd? Sinds je die Nele kent ga je amper nog om met ons.. Je bent net een softie geworden!” “Ik ben helemaal geen softie!” “oké, bewijs het, ga vanavond mee met ons.” “Mee naar waar?” “Zul je dan wel zien. Half twaalf in de leerlingenkamer” “Ik zal er zijn” zei ik met mijn arrogante toon en ik besefte dat ik die toch wel gemist had…
Ik liep terug naar de grote zaal en zag dat Nele een plaatsje voor me vrijgehouden had. “Hey, je post is er al” Ik zag een groene envelop waar in de linkerbovenhoek ‘Toujours Pur’ opstond. Een brief van thuis dus.
Lieve Bella,
Hoe gaat het daar?
Sorry dat we niet geantwoord hadden op je vorige brief..
Het was hier nogal hectisch..
Ik hoop dat je het leuk vind op school, goede cijfers haalt en met fatsoenlijke mensen optrekt.
Met kerst gaan we naar je tante op het Grimboudsplein.
Als je wil, mag je een vriendinnetje meenemen (maar wel een fatsoenlijk!).
Tot snel, geniet nog van je laatste week school!

Kusjes van mama en papa.

“Van je ouders?” Nele keek me glimlachend aan.. “Ja. Trouwens, krijg jij nooit brieven van thuis?” “Nee, mijn ouders zijn altijd weg. In de zomer blijf ik in een tehuis. Ik zie ze alleen in het weekend.” “Wat doe jij dan met kerst?” “Ik blijf hier. Dan moet ik tenminste niet naar dat vreselijke tehuis ” “Je mag ook mee met mij, als je wil? Dan kan je mijn zusje ontmoeten!” “Meen je dat?” “Ja natuurlijk, mijn ouders zeiden toch dat ik iemand mee naar huis mocht nemen ” “Wauw! Cool! Bedankt, Bel ” “Ow shit, Nele, het is al bijna 9u! We komen nog te laat bij Anderling” “Ow nee, die gaat niet blij zijn!” “Jij verzint wel snel wat hé Neel?” “Uuuhm.. Ik zal eens denken” We liepen snel de zaal uit naar de transfiguratieklas. De deur was al dicht en dat voorspelde niet veel goeds. Nele klopte, Anderling keek ons streng aan. “En waar komen jullie vandaan?” “Sorry mevrouw, maar ik was onwel geworden en Bellatrix is dan maar even met me naar de ziekenzaal gegaan.” “Het is goed, ga snel zitten, de anderen zijn al bezig.” “Goed professor” Ik keek naar Nele toen we gingen zitten en zij knipoogde. Ik snapte niet hoe die meid dat steeds flikte.
We begonnen snel aan de oefening en waren ook al snel weer klaar. Je kunt al raden wie de beste leerlingen bij transfiguratie zijn zeker?
“Goed gewerkt, juffrouw Zwarts en juffrouw Prins.” Toen 10 minuten later de be ging en we de klas verlieten liepen Rolph en Lucius voorbij terwijl Lucius hatelijk zei: “Goed gewerkt juffrouw Zwarts!” En nu is het genoeg! Ik zwiepte met mijn toverstok en Lucius lag languit op de grond. Ik draaide hem om en zei: “En nu ga je eens goed naar mij luisteren! Ik ben geen softie en ik laat jullie ook niet vallen! Jullie zijn trouwens nooit ergens te bekennen dus nou kappen met dat kinderachtige gedoe! Heb je me begrepen?” Lucius knikte “Nu ken ik je weer, Bellatrix. Het spijt me.” “Het is al niets. Ik zie je vanavond.” Rolph en Lucius liepen door. “Waar had je het over Bella? Wat zijn jullie van plan vanavond?” “Niets, Neel. Trouwens, jij hebt toch Zwerkbaltraining, niet?” “Ja, maar daar gaat het toch niet om?” “Nele, ik vind je een toffe meid, maar nu moet je stoppen met zeuren hoor. Ik pas wel op, beloofd.” “Oké dan”.