Chapter Ten,

Elise's pov

Ik loop rustig door de gang als ik weer muziek hoor. Geen gezang, maar gitaar. Telkens stopt het en gaat het weer door. Ik loop erheen en gluur naar binnen. 'Harry...' zeg ik zacht. Hij kijkt op maar zegt niets. Ik doe de deur iets meer open. 'Oh... Hey.' zegt hij. Hij zet de gitaar weg en kijkt me aan. Niet gemeen, maar weer met die aparte/eenmalige blik. 'Ik eh... Never mind.' snel draai ik me om en wil ik weglopen. 'Elise, wacht!' Ik stop met lopen. 'Je zei mijn naam!' zeg ik verrast. 'Ja, maar wat vond je ervan?' 'Dat je mijn naam zei?' vraag ik droog. 'Ach het was wel gtappig. Normaal noem je altijd schoonmaakster of jij. Jeweetwel.' 'Nee niet dat. Ik bedoel de muziek.' zegt Harry. 'Ow.. Het klonk wel leuk, hoezo?' Hij glimlachte even nadat ik dat zei. 'Ik probeer een lied te schrijven. Het is moeilijk, maar het lukt aardig, denk ik. Wil je horen wat ik tot nu toe heb?' wow, wacht! Vroeg hij dat nu echt?! 'Ja, is goed.' Wtf? Zei IK dat nou echt. What is going on?!
Ik loop de studio in en Harry zet een kruk voor me neer. Ik ga zitten en Harry pakt zijn gitaar. 'Ik heb nog geen tekst.' Ik haal mijn schouders op. 'Geeft niet.' Hij lacht en begint te spelen. Het klinkt al mooi. Het stuk eindigt en Harry kijkt me aan. 'Wat vond je?' 'Mooi.' Ik kijk nog steeds naar de gitaar. Harry staat op en geeft de gitaar aan mij. 'Kun je spelen?' 'Ha! NoWay!' Ik kijk ongemakkelijk naar dat grote ding op mijn schoot. 'Ik leer het je.' Hij wijst aan waar ik mijn vingers moet zetten en hoe ik moet zitten. 'En nu de G.' 'Wacht! Ik ben de C alweer vergeten!' Ik probeer van alles maar het klinkt allemaal vals. 'Oke, laat maar, ik geef op! Dit wordt niks! Geef mij maar een piano.' 'Kun je spelen?' vraagt Harry bewonderd. 'Ja en nee, ik laat niets zien.' Ik geef de gitaar terug en sta op. Harry doet een klein deuntje en zingt vrolihk. 'Elisetje, wees toch niet bang. Jou piaaaaano spelen zou zo slecht toch niet zijn... Eh... De pianoooo toetsjes die wachteeeeeeeen. De zwarte en de witteeeee!' 'Oke! Stop maar!' Ik lach en hij doet zijn gitaar weg. 'Ga je spelen?' 'Nee.' 'Please?' 'Nee!' 'Heel erg please?' 'NEE!' 'Okee, morgen dan?' Harry blijft volhouden. Ik zucht en loop weg. 'Overmorgen dan?' hoor ik hem weer roepen. 'NoWay!' roep ik terug. Zo slecht is hij niet. Hij KAN wel aardig zijn. Een beetje. Niet veel. Gewoon een beetje. Glimlachend loop ik naar de woonkamer waar ik op de bank plof.