De verdwijning

“Wat?” Ik mocht haar dan wel niet maar het ging om het principe: niemand waagt het om een Zwarts iets te doen.. Niemand!
“Gaan we naar de verdonkeremaansteeg, mam?”
“Ja Bella, maar houd nu op met vragen stellen en concentreer op wat er rondom je gebeurt”
We liepen een tijdje, Narcissa hing snikkend aan mijn arm, ik wist dat zij doodsbang was. Na een kwartiertje of zo kwamen we aan een donker, klein en ongezellig uitziend huisje en mama draaide zich naar ons “Lieverds, verstop je achter die muur en Bella, houd je stok gereed en bescherm je zusje.” “oké mam, je kan op mij rekenen, kom Cissy”
Cissy keek van mij naar mama “en mama dan?” “Dat maakt nu niet uit, Schat”
Ze kwam dichter naar me toe en fluisterde in mijn oor, zodat alleen ik het kon verstaan “Kom over 5 minuutjes naar binnen en houd je stok in aanslag..” “Oké” knikte ik..
Mama ging naar de deur en belde 2 keer aan. De man die ik ervoor had ontmoet aan de splitsing van de Wegisweg en de Verdonkeremaansteeg deed open en ik moest snel mijn hand voor Cissy’s mond slaan voor ze onze positie zou verraden.
De man wou de deur dicht doen toen ma binnen stapte, maar die stak haar voet ertussen. “Zo gemakkelijk gaat dit niet, Ignotus” De man haalde zijn schouders op en liep verder. “Mam volgde hem”
5 minuten later sprak ik een beschermende bezwering uit over Cissy en liep het huis binnen. Wat ik aantrof verlamde me even van schrik. Mam lag zo te zien bewusteloos op de grond en de man hield zijn stok op Dromeda gericht die het uitgilde van de pijn en ik wist wat hij aan het doen was en zelfs al mocht ik Andromeda niet, dit kon ik niet toestaan! Ik richtte mijn stok op de man en net op dat moment kreeg hij mij in het oog. “Hallo, liefje, ben jij er ook weer” en weer die vettige knipoog, het maakte me woedend. Andromeda zag mijn vastberaden gezicht en kreunde “nee Bella, je komt in de problemen!” Ik luisterde nooit naar haar en nu ook niet.. “Avada Kedavra!” De man viel neer.
Andromeda kwam naar me toe gekropen “Wat heeft hij met mam gedaan?” “Ik weet niet, jij was erbij, kan je haar niet beter maken?” We hoorden voetstappen en namen beiden onze stok en draaiden ons om. Daar kwam Voldemort (jaja, the one and only) zo maar rustig binnenwandelen met Cissy in zijn armen.
Hij wees met zijn stok (die met feniksveer ) op mama en die kwam meten weer bij bewustzijn.
Hij bekeek de man op de grond met evenveel minachting als ik had gedaan en zei met zijn kille, hoge stem: “Goed werk, Bellatrix Zwarts, je hebt het in je” Ik gloeide van trots en wist nu al dat ik later 1 van zijn volgelingen wou worden, en ik krijg alles wat ik wil.