Visioen

Plots ik sta op een grasveld en de wind laat het gras buigen. Verbaast kijk ik om me heen."Waar ben ik ?"mompel ik."Waar denk je ?"mompelt een stem. Ik draai me angstig om. Een oude man die ongeveer honderd lijkt kijkt me aan."Nee ,ik kan niet dood zijn."zeg ik angstig en zet een stap naar achteren."Rustig."zegt hij nog ,maar ik begin te rennen. Hoe ver ik ook ren ik blijf door hetzelfde weinland rennen. Uitgeput leun ik met mijn handen op mijn knieën. Hijgend staar ik naar de grond. Wacht ik adem ik kan niet dood zijn."Rustig zei ik nog ,maar hij wil niet luisteren."hoor ik de oude man mopperen en ik kijk op. De man loopt rustig naar mij toe."Hoe ?"komt er alleen uit mijn mond."Dit is niet echt jongen."zegt hij en tikt tegen mijn voorhoofd.
"Wie bent u ?"vraag ik nieuwsgierig.
"Ik ?Ik ben de beschermer ,maar de vraag is wie ben jij ?"
"Peter."zeg ik en leun op mijn ene been.
"Peter. Nou Peter ,ik zal je een verhaal vertellen."zegt de man en loopt naar een boom die me nog niet was opgevallen. Ik loop hem achterna en ga naast hem zitten.
"Vroeger was deze plek een welvarend gebied. Dit kwam door de strenge koning en de liefdevolle koningin."begint hij te vertellen en ik zucht. Ik dacht dat ik uit de sprookjes was.
Hij praat vrolijk verder terwijl mijn oog valt op een oranje blaadje dat naar beneden dwarrelt. Plots vliegt het blaadje omhoog en landt op mijn schoot. Het blijkt een vlinder te zijn in plaats van een blaadje. Nog beter de vlinder die ik in het boek vondt.
"De koningin kreeg een tweeling ze gaf hun de namen Stella en... Hé luister je wel ?"vraagt de man en ik kijk op.
"Ja ,je had het over Stella."gok ik en het blijkt juist te zijn want de man knikt en gaat verder.
"Ja ,Stella was een vrolijk meisje dat graag leerde om te gaan met haar gave. Terwijl de andere helft van de tweeling zich niet intereseerde in haar gave. De andere helft wou liever een normaal mens zijn. De koning en koningin werden ouder en kwamen te overleden. Het land had geen hoofd en bleef stuurloos. In mijn droom kreeg ik een visioen. Ik moest de tweeling beschermen tegen het gevaar en opleidde totdat ze de troon waardig waren. Helaas toen ik ze een keertje alleen liet om water te halen verdwenen ze en er nooit meer een spoor van ze vernomen. Deze tweeling heet ook wel de gevallen engelen. Hun nicht eisde de troon op ,omdat zij nabije familie was van de tweeling. Hoewel ik weigerde de kroon aan haar te geven ,moest ik de tweeling zoeken. Toen ik de tweeling zocht greep zij de macht en verbande me tot dit leven. Ik werd oud en ik ben niet meer instaat de tweeling te zoeken en op te leiden."zegt de man en schudt verdrietig zijn hoofd.
"Maar hoe kan u de tweeling zoeken als u hier opgesloten zit ?"vraag ik en laat de vlinder op mijn vinger zitten.
"De oplossing heb je recht voor je neus."zegt hij en wijst naar de vlinder.
"Ik kan hem gebruiken als de poort."
"Een vlinder."mompel ik en bekijk hem aandachtig.
"Maar ik ben te oud. Ik heb de energie er niet meer voor."zegt hij en kijkt mij aan.
"De gevallen engelen moeten gevonden worden en worden beschermt. Totdat ze in deze wereld zijn."zegt hij en ik begin het te begrijpen.
"Wilt u dat ik de tweeling vindt ?"vraag ik woord voor woord en de man knikt.
"Maar ik kan dat helemaal niet. Ik heb geen krachten. Ik ben gewoon mezelf ,Peter de rijkeluis zoon."roep ik ,maar de man gaat gewoon verder.
"Als je de gevallen engelen gevonden hebt zal de cirkel van licht zich openen en is de weg van de mensenwereld naar deze wereld weer open. Alleen zo kan je de tweeling redden."zegt de man en ik draai weg met mijn ogen.
"Kunt u misschien ietsje duidelijker zijn ?"
"Nee."ropet hij boos en slaat me op mijn hoofd.

Ik schrik op en kijk rond. Het weiland en de boom waren verdwenen en ik ben weer in mijn normale kamer. Ik zucht en hijs me overeind. Het verhaal is niet afgelopen dit is nog maar het begin. Besef ik me.