~O17.

Er valt een ongemakkelijke stilte als we in Justin's Range Rover op weg zijn naar het vliegveld. Dat haat ik dus. Want in stiltes kan je nadenken en dan begint alles weer te malen. Aan hoe het vroeger was, hoe mijn toekomst eruit zal zien, hoe het eruit zou zien als Justin en ik elkaar aardig vonden, maar tenslotte waarom mijn beste vriendin is overleden. Daar heb ik het tot op de dag van vandaag nog steeds erg moeite mee. Olly, heette ze. Ze was er altijd voor me, als ik ’s morgens opstond, thuiskwam van school, of als ik eens verdrietig was. Dan pakte ik haar uit haar kooitje en knuffelde ik met d’r. Dan kreeg ik altijd meteen weer een lach op mijn gezicht en kon mijn dag niet meer stuk. Helaas werd ze toen ziek. Ik had nog hoop, dat ze het wel zou halen en dat ze sterk was. Maar helaas heeft ze het niet gehaald en is ze overleden na een paar weekjes bij ons gewoond te hebben. Maarja, wat kan je verwachten van een Russische Dwerghamster? Toch deed het me pijn. Ik word opgeschrikt uit mijn gedachten als ik merk dat Caitlin iets aan me vraagt. ‘’Wat is het eerste dat je gaat doen als je in Miami aankomt Av? Ik denk dat ik meteen mijn hotelkamer ga bekijken en dan rechtstreeks naar het strand ga! Wat denk jij?’’ ‘’Euuh, ja ik ook.’’ Antwoord ik afwezig. Cait glimlacht even en draait zich weer terug in haar stoel. Nu Cait de stilte verbroken heeft, besluit ik ook maar wat te vragen. Ik ga in het midden van de achterbank zitten en leun met mijn ellebogen op de voorstoelen. ‘’Hoe lang is het nog ongeveer Justin?’’ Vraag ik op een best lieve toon, al zeg ik het zelf. ‘’Drie kwartier.’’ Antwoord hij bot. ‘’Okee.’’ Piep ik, en ga weer netjes terug zitten. Opsie.

Als we aankomen op het vliegveld haalt Justin alle koffers uit de kofferbak en overhandigd ze aan mij en Cait, waarna we met zijn drieën richting de ingang en de incheckbalie lopen. De vrouw vraagt vriendelijk naar onze paspoorten en tickets die we haar braaf overhandigen. Mijn blik valt op Justin’s portemonnee, die letterlijk bijna uitpuilt van het briefgeld. Ik pak hem van de balie af en klap hem open. Mijn ogen worden groot als ik zie dat er mínstens 10 briefjes van 500 inzitten en ook mínstens 30 briefjes van 100. Verder zitten er ook nog wat kleinere briefjes in, van 50, 20, 10 en 5. Als Justin merkt dat zijn portemonnee van de balie weg is, draait ie zich meteen om naar mij. ‘’Afblijven!’’ Snauwt hij en rukt hem uit mijn handen. ‘’Waarom zit er zoveel pa-‘’ ‘’Gaat je geen reet aan!’’ Met een ruk draait ie zich om en trekt Cait mee die druk bezig is haar paspoort & ticket terug te proppen in haar handbagage. ‘’Hoo, wacht nou even!’’ Gilt ze paniekerig, maar Justin lijkt geen tijd te hebben, want hij loopt stug door. ‘’Wat heeft hij?’’ Vraagt ze aan mij als ze zich omdraait. Ik haal mijn schouders open schud mijn hoofd. ’’Geen idee..’’

Als ik zie dat mijn portemonnee niet meer op de balie ligt, krijg ik een hartverzakking. Met een ruk draai ik me om en zie dat Avery met grote ogen naar het briefgeld kijken. Meteen ruk ik het uit haar handen en geef haar een dodelijke blik. ''Waarom zit er zoveel pa-'' Verder komt ze niet want ik kap haar meteen af. ''Gaat je geen reet aan!'' Ik pak Caitlin bij haar arm en begin met flinke passen richting de paspoortcontrole te lopen. ''Hoo, wacht even!'' Gilt ze, maar ik doe net alsof ik het niet hoor en loop stug door. Als Avery nu maar niks gaat denken, dat zou mijn hele plan in de war kunnen schoppen.. Misschien had ik dan ook niet zo moeten reageren, dat was natuurlijk verdacht.

Na de paspoortcontrole willen Cait & Avery natuurlijk shoppen, dus ik laat me met een diepe zucht ergens op een stoel neerploffen. Op de stoelenrij tegenover me ligt iemand te slapen, ik vraag me af of zoiemand zijn vlucht niet mist.. Maargoed, als de meiden nu even weg zijn heb ik mooi tijd om nog eens goed over mijn plan na te denken. Helaas heb ik dat dus niet, want Cait en Avery komen alweer aangelopen, en ploffen ook naast me neer. ''Ik heb zin in koffie, jullie ook? Ik ga wel even halen.'' ''Ooh, ja, lekker Av, jij ook Justin?'' Ik knik en kijk hoe Avery niet veel later richting Starbucks loopt. ''Wat is er Jus?'' Vraag Caitlin lief. ''Ooh, niks hoor.'' En ik maak met mijn hand een wuivend gebaar dat ze er niet verder naar moet vragen. ''Ooh, okee dan.'' ''Maar waarom zat er nou zoveel papiergeld in je portemonnee?'' Shit, shit, shit, op die vraag had ik me niet voorbereid. ''Euhmm, ik wil gewoon zekerweten genoeg hebben.'' Lieg ik en voel dat ik een beetje rood word. ''Ooh, maar je kan toch ook gewoon pinnen?'' Ze kijkt me niet-begrijpend aan en draait een pluk haar om haar vinger. ''Ojaa, vergeten!'' Zeg ik met een zenuwachtig lachje. Ze trekt een wenkbrauw op en ziet dat er iets niet helemaal klopt. ''Euhmm, Justin...'' ''Ja?'' Er valt even een korte stilte en ik word steeds zenuwachtiger, zou ze me door hebben? ''Nee, laat maar..'' Piept ze zachtjes en k haal opgelucht adem. Shit, dit vind ze verdacht...

Echt super dat we er zoveel abo's bij hebben! Je hebt geen idee hoe blij we daar mee zijn! Mogen we een kudo?
~xxxx