Ten.

"Hij kan niet meedoen!" en "Hij is nog niet eens zeventien!" galmde vanuit alle kanten door de zaal. Harry liep langzaam door de zaal terwijl allerlei verwensingen naar zijn hoofd werden gesmeten. Nadat Harry en de andere leraren weg waren bleef iedereen nog even zitten om alles te verwerken. "Gaan jullie mee naar de leerlingenkamer?" Vroeg Ron nors. Ik knikte en trok Fred mee aan zijn pols. De rest van de groep volgde ons. "Ik kan niet geloven dat hij zich heeft ingeschreven zonder het te zeggen!" Ik rolde met mijn ogen, Ron zat al de hele weg te mopperen over Harry en ik werd er echt gek van. "Ron! Stop nu eens met zeuren!" Riep Hermelien geïrriteerd en zei het wachtwoord. "BananaFritters." Ik hees mezelf door het portretgat en pakte mijn boek gedaanteverwisselingen. "Waarom moest Anderling net vandaag zo een moeilijke spreuk opleggen!" Ik tikte met mijn staf op het kopje en keek toe. "Volgens mij is dat lijntje daar langer geworden!" Grapte Fred bemoedigend. "Laat maar Fred! Het lukt me toch nooit." Fred sloeg een arm om me heen en tikte met zijn staf op het kopje. Er verscheen een staartje aan maar dat verdween meteen weer. "Zie je, mij lukt het ook niet! En ik heb dan nog een SLIJMBAL voor gedaanteverwisseling." Ik grinnikte en keek in zijn zachte bruine ogen. "Er verscheen wel iets!" Fred schudde zijn hoofd en gaf me een kus op mijn kruin. "Lukt je wel voor morgen, meid." Ik probeerde nog een stuk of twintig keer en uiteindelijk lukte het! Ik stopte de tor in mijn doosje en liep naar boven, legde mijn boek op mijn nachtkastje en kroop in bed.

Een paar dagen later
"Beep. Beep. Beep!" Ging mijn wekker. Ik sloeg hard op mijn wekker en sprong uit mijn bed. Vandaag was de eerste opdracht en iedereen liep opgewonden door de leerlingenkamer. Ik deed een skinnybroek aan met een felroze jas en een paar hoge bruine laarzen en een schattig roze mutsje op. Aangezien Harry al wat eerder daar moest zijn en Hermelien en Ron met ze mee gingen, Fred en George ook eerder gingen liep ik moederziel alleen naar het stadion. "Heey, Jimmy." Zei Malfidus zwoel en sloeg zijn arm om mijn schouder. "Wat wil je, Malfidus?" Malfidus grinnikte en ik schudde zijn arm af. "Waarom loopt zo een mooie meid alleen?" Ik liep snel het stadion binnen en zocht de tweeling. "Oh, daar zijn Fred en George. Zie je hopelijk niet meer!" Ik sprong op een van de twee zijn rug. "Helaba!" Zei Fred met een accent waardoor ik moest lachen. "Hoe verlopen de weddenschappen?" Ik voelde hem zijn schouders ophalen. "Veel wedden er op Kruml, Delacour en Kannewasser. Maar er zijn ook een heleboel die wedden dat Harry het niet haalt." Dat laatste fluisterde hij bijna en ik gaf hem een kus op zijn wang. "Waar zitten jullie?" Fred wees me hun plekje aan en ik plantte me languit neer over de drie plekken. Het kanonschot ging en Carlo liep de arena binnen. Niet lang daarna kwam de tweeling ook bij me zitten en keken we vol spanning toe hoe Carlo met zijn draak vocht...