Vertrouwen - 25

Yue kwam mijn kamer in.
“Lizzie, wat is er?”, vroeg ze zacht. Ik keek haar kort even aan, maar liet mijn hoofd toen weer in mijn handen vallen en huilde verder. “Lizzie, ik zie dat je het moeilijk hebt. Is er soms iets met Yle?” Ik schudde mijn hoofd. “Met baby’s?”, opperde Yue. Ik knikte aarzelend. Yue kwam naast me zitten, en trok me recht. Ze sloeg haar arm om me heen. “Deed Yle je aan iemand denken?”
“Mijn zusje”, snikte ik. “Keylina.”
“Ik wist niet dat je een zusje had”, zei Yue verbaasd.
“Ze kent me niet. Ze kent niet eens onze ouders. Ze was een maand oud toen het gebeurde. Mama en papa wisten niet zeker of ze nog wel een kind wilden. Ze vonden dat ze niet goed voor me gezorgd hadden, omdat ze geen tijd hadden. Ik was vijf jaar oud, en ik smeekte hen om een broertje of een zusje. Ik beloofde dat ik er voor zou zorgen.” Ik glimlachte even bij die herinnering. “Een jaar later werd Keylina geboren. Ik was dolgelukkig, net als papa en mama. Maar een maand later wilde vuurheer Azlaï een kind, een troonopvolger. Zijn vrouw was ziek en kon daardoor geen kinderen meer krijgen. Alle baby’s werden thuis weggehaald en naar het paleis gebracht. Mama en ik hebben gesmeekt Keylina niet mee te nemen, maar ze waren onverbiddelijk.
We kregen te horen dat de baby’s aan een hoop testen werden onderworpen zodat de vuurheer de juiste troonopvolger kon uitkiezen. De meeste baby’s werden terug thuis gebracht, na een maand. Velen waren gezond en wel, anderen waren gewond, en er waren zelfs enkele baby’s gestorven. Keylina werd niet naar huis gebracht, en we wisten niet wat er met haar gebeurd was. Uiteindelijk stuurde papa een brief naar het paleis met de vraag wat er met haar gebeurd was. Pas na een paar weken kregen we antwoord. Ze schreven dat Keylina niet meer bestond. Ze hadden haar de naam Azulena gegeven, en ze was de nieuwe dochter van de vuurheer. We mochten haar nooit meer zien, want ze mocht niet weten dat ze geen echte prinses was.” Ik zweeg. Yue trok me tegen zich aan.