Vertrouwen - 23

Na het eten ging Sokka zijn watersturing trainen. Yue en ik gingen naar de troonzaal, met de kleine Yle. Yue vroeg een wachter de geestelijken te halen.
“Je bent toch zeker hé”, vroeg ze nog snel, voor de wachter weg was.
“Ja hoor”, glimlachte ik, al had ik geen flauw idee wat me te wachten stond.

Niet veel later kwamen er drie mannen binnen, en maakten een buiging voor de prinses.
“U wilde ons spreken?”
“Jazeker, heren”, glimlachte Yue. “Het gaat om Lizzie hier. Ze lijkt me te vertrouwen, maar ze is van de vuurnatie, dus wil ik graag zekerheid.”
“U begrijpt dat dat niet gaat zonder haar toestemming?”
“Zeker. Ik heb er al met haar over gesproken”, zei Yue.
“En u gaat akkoord?”, vroegen de geestelijken me.
“Ja”, knikte ik.
“Goed dan”, glimlachten ze. “We komen u morgen halen.”
“Oké”, stemde ik in.
“Kan het niet eerder?”, vroeg Yue aarzelend.
“We moeten eerst enkele zaken voorbereiden”, zeiden ze rustig. “Hoewel, als u denkt dat u haar kan vertrouwen, kunnen we misschien al wel een klein testje doen.”
“Welk dan?”, vroeg Yue nieuwsgierig.
“Baby’s tot ongeveer drie weken oud voelen vaak wie in hun latere leven belangrijk voor hen zal zijn. Het zegt niet veel, maar het kan al wel een aanwijzing zijn. En als ik me niet vergis is Yle nu ongeveer twee weken oud?”
“Twee weken en drie dagen”, glimlachte Yue, en ze wendde zich tot mij. “Wat denk je?” Ik slikte even.
“Goed”, fluisterde ik.
“Het hoeft niet als je niet wilt”, zei Yue, die merkte dat ik het moeilijk had.