O11.

By TheBiebAmore

Kate Ann McCartney

"wat dacht je wel niet? Binnenglippen in een concert? Ik wist niet eens dat je fan was van die jongen. en je had toch om geld kunnen vragen." "Mam, alsjeblieft." bracht ik zachtjes uit. Het is niet zo gemakkelijk als ze denkt. "leg het dan uit verdomme ! Ik zit rustig op de bank wordt ik gebeld dat mijn dochter is opgepakt!" "MAM!" "sorry liefje, maar leg me alsjeblieft uit wat dit allemaal is." ik zuchtte diep en legde het toch allemaal maar weer uit het grootste deel wist ze al dus dat scheelt, ze was er tenslotte zelf bij. "James." was het enige wat ik zei. "James? van teletubbieland maar wat is er me-" ze viel stil. "is james ju-" ik knikte zachtjes en ik begon zachtjes te huilen. "maar lievert, waarom ben je daar naartoe gegaan" "HIJ GAAT TROUWEN MAM!" "trouwen maar wa-" "JA TROUWEN JA. MET SELENA MARIE GOMEZ FOR GOD SAKE" "en waarom precies glip je zijn concert binnen" "ik wilde hem tegenhouden" "maar het is lang geleden en hij is een ster dus zal hij je -" de rest durfde ze niet te zeggen. "vergeten zijn." maakte ik haar zin af. "maar dat is hij niet mam! ik stond vooraan en toen hij me zag zei hij mijn naam. dat is een teken." "liefje loop je niet te hard van stapel?" "nee mam." ik stond op en rommelde in een laatje. "liefje, wat zoek je?" "GEVONDEN!" ik liep met het briefje naar haar toe drukte het voor haar neus en wees de 2e regel aan. er stond : 'persconferentie Los Angelas' "daar ga ik morgen heen." "lievert, ik weet dat je hem wil zien maar je gaat niet naar Californië reizen in je eentje" "Ik ga niet alleen Maddie gaat mee" "Nee dat kan ik niet toestaan, en ik kan ook niet mee en papa die is op zakenreis. Sorry lievert andere keer." "IK GA TOCH WEL" "DAN GEEF IK JE HUISARREST." "MAAR MAM DAT KAN JE NIET-" "DAT KAN IK WEL. HUISARREST TOT NA DE CONFERENTIE PUNT."

~ later die nacht
"Maddie?" zei ik door de telefoon. "ja?" "kom nu naar mijn huis onder mijn raam." "gaan we toch?" "jep" "oke kom eraan." "totzo shawty." 5 minuten later stond ze al voor men raam. Ik gooide eerst mijn tas naar beneden en sprong toen zelf uit het raam. Mijn kamer zat dan wel 1 hoog, maar door die verbouwing in de tuin lag er een berg zand onder mijn raam, die na heel wat protesteren, toch nog van pas kwam. Ik stond op en rende weg met Maddie. Richting het station. Ik schudde het zand van me af en zocht samen met Maddie naar het goede perron en gingen de bus in richting van Atlanta airport. "Heeft je moeder je toch laten gaan" "ja zoiets" "zoiets, Kate je doet toch niks stoms he? weetze wel dat je wegbent gegaan?" ik gaf geen antwoord en keek naar mijn schoenen die toch wel heel intressant waren geworden. "OOOH KATE" "sorry" "maakt niet uit. we vinden hem wel." Toen we aankwamen in LA op het LAX zag ik dat ik heel veel gemiste oproepen had van mijn moeder en ook mijn vader. Ik deed mijn telefoon uit en haalde de batterij er ook maar uit. "Ik bel ze nog wel...later" "Hoelang hebben we nog?" "over anderhalf uur begint het. laten we eerst een slaapplek vinden." "ja, wacht ik zoek in mijn bb waar een hotel zit" Maddie met haar bb ook. We vonden al snel een hotel waar we op onze kamer we onze koffers neergooide op het bed. Ik mijn haar goeddeed en de pet van Justin weer zocht. Op naar de persconferentie.